Neem de tijd

26-10-2023

De donkere dagen naderen. We merken het al ’s morgens. Het duurt een tijd voor de dag zich laat zien. Straks zullen we weer het uur wijzigen om beter uit bed te kunnen. Het zijn traditioneel de dagen waarin de doden herdacht worden. Dagen waarin we even tot stilstand komen en tijd nemen om te gedenken. (Natuurlijk is die periode sedert enkele jaren veroverd door de halloweencommercie die uit de States is overgewaaid. Vreselijk.)

Desondanks blijft het een periode van nadenken over wie er niet meer is, al diegenen die een zekere tijd met ons samen op reis door dit leven zijn geweest.

Elke keer verdwijnt een deel van onszelf, want al die mensen zijn een deel geweest van onze eigen geschiedenis

Naarmate we zelf ouder worden, krijgen we steeds vaker het nieuws dat een van onze oude kameraden de wereld heeft verlaten. Soms een ver familielid, een andere keer iemand van heel dichtbij. Elke keer verdwijnt een deel van onszelf, want al die mensen zijn een deel geweest van onze eigen geschiedenis. Elke keer verdwijnt er dus ook een bladzijde uit ons uniek en persoonlijk boek. Meestal staan wij er niet te lang bij stil, want het leven raast onafgebroken voort. Aan de ene kant is dat een goede zaak, want anders zaten we hele tijden droevig in een hoekje en zouden we vergeten ons eigen leven verder te leiden. Maar soms beseffen we dat al die snelheid niet zo verstandig is. Soms beseffen we dat door die snelheid het leven ons door de vingers is gegleden.

Als de herfst begint, als de bladeren vallen, komt dan ook vaak het besef van de vergankelijkheid. Maar dat moet ons niet droevig maken. Integendeel, omdat we weten dat alles voorbijgaat, dat we de tijd niet kunnen verlengen, gaan we ook beseffen dat we van de tijd die we hebben ook zinvolle tijd moeten maken. We moeten vermijden dat we, zoals de Amerikaanse schrijver Thoreau het uitdrukte ‘naar het graf gaan met het lied nog in ons’. Daarom, laat ons het leven liefhebben en die gedachte doorgeven. Zo blijven we nog een tijd tussen de mensen, ook al zijn we intussen verdwenen.

Lees meer over

De boom in

Zonder zonde

In wording

Hittegolf in september

door Jan Stel

06-10-2023

Het is zondag. Alles zit hier potdicht om de warmte op ons appartement buiten te houden. De ventilator op mijn kamer blaast zich rot … en krijgt het er warm van. Vermoeid draait het ding heen en weer; van links naar rechts en van rechts naar links.

Vanmiddag belde Hugo Van Dienderen, één van de enthousiaste co-voorzitters van de Grootouders voor het Klimaat, me. Ruim 4 jaar gelden belde hij mij ook met de vraag of ik ambassadeur wilde worden bij zijn Grootouders. Dat heb ik gedaan. Ik heb er geen moment spijt van gehad.

Samen maken we ons sterk voor een leefbare wereld voor onze kleinkinderen. Op onze website lees je dat de Grootouders voor het Klimaat een ongebonden burgerbeweging is van gewone mensen die bezorgd zijn om de klimaatverandering en de gevolgen ervan voor toekomstige generaties.

Mijn acht kleinkinderen kennen geen ijspret of sneeuwballen gevechten

Mijn acht kleinkinderen kennen geen ijspret of sneeuwballen gevechten. Ze zijn allemaal na 2015 geboren. Zonder dat ze het weten hebben ze al de nodige hitterecords zien sneuvelen. En er zullen nog vele nieuwe records worden gemaakt.

Dit keer vroeg Hugo mij of ik zo nu en dan een kort blog voor S Plus zou willen schrijven. Hij had net mijn laatste, behoorlijk lange blog voor de Grootouders gelezen. Die ging over ons huis dat in brand staat. Met al die hitte vond ik dat wel een toepasselijk titel. Zoal je ziet kan ik Hugo’s verzoek niet weigeren. Ik doe dat met veel plezier. Maar ik hoop wel dat je daar ook zo over gaat denken.

Na een stevige verkoelende windvlaag van mijn trouwe ventilator besloot ik een foto van de hitte te gaan maken. Ik heb mijn camera gepakt en ben even naar het voorste balkon gelopen. De middagzon staat er vol op. ‘Klik’ zei het toestel. ‘Puf’ zei ik, vanwege de hitte. De thermometer geeft 35oC aan. Een tropische dag in een door het KMI goedgekeurde hittegolf, op 10 september. Een bloedhete dag van Open Monumenten Dag, terrasjes, en een goeie pint.

Natuurrampen

Toen ik, evenals de meesten van jullie, jong was, had je ook natuurrampen. Dat zijn van die ellendige situaties waar je als mens helemaal niets aan kunt doen. De overstromingen in zeeland in 1953 en die in Ruisbroek, hier om de hoek, op 3 januari 1976, zijn er voorbeelden van. De natuur krijgt het even op zijn heupen. En dan begint het gedonder.

Een zware noordwesterstorm en springtij zorgden er voor dat de slecht onderhouden Zeeuwse dijken doorbraken. Bij Ruisbroek deed slecht weer en een plaatselijke windhoos de dijk de das om. Historisch zijn de woorden van een boze Ruisbroekenaar, Frans Verelst, tegen koning Boudewijn “dat er wel 30 miljard BEF is voor vliegtuigen die boven onze kop razen, maar onvoldoende geld voor de versterking van dijken”. Zijn woorden zijn niet alleen historisch, maar ook profetisch. Ook nu nog is de veiligheid van Vlaanderen in het geding. Frans is overigens een heel vriendelijke plaatsgenoot, die inderdaad wel zijn mening geeft. En zo hoort het.

Uit onderzoek blijkt dat dit jaar bijna iedereen op de wereld ,op een of ander manier, last heeft gehad van de klimaatopwarming

Vandaag werden in Marokko mensen wakker geschud door een aardbeving die een natuurramp heeft veroorzaakt. De beelden vliegen de wereld over. Het land is letterlijk door elkaar geschokt door gigantische oerkrachten diep in de aardkorst. Die krachten zorgen er, heel langzaam, voor dat Afrika op Europa botst. En dat leidt elke keer weer tot aardbevingen in het Middellandse Zeegebied.

Het menselijk leed is enorm. Iedereen biedt hulp aan. De Marokkaanse gemeenschap in ons land gaat gelijk aan de slag en zamelt hulpgoederen in. Op zo’n moment is de solidariteit tussen mensen altijd groot.

ONZE natuurrampen

De hittegolf van september is het staartje van een keiwarme Europese zomer. Het hele jaar ging het, na een kwakkelwinter, mis. Vooral in Zuid -Europa. Daar sneuvelt elke maand wel weer een hitterecord. De bossen, de groene longen van de aarde, staan in brand. De Middellandse Zee werd bijna zo warm als het water in een warm bad. Dat is geen pretje voor de vissen die er nog leven.

Op Zaventem was het een drukte van jewelste. Weg van het koude moederland, is het idee. Maar dat er nog mensen op vakantie gaan naar dat gebied is voor mij onbegrijpelijk. Half Griekenland staat in brand. Toch adviseren de reisbureaus je om op vakantie te gaan naar die andere helft. “We moeten er even tussenuit, hoor”. Tja, de wereld is gek geworden, denk ik dan.

Na maandenlange hitte, komen eindelijk de lang verwachte regens. Griekenland kreunt onder regens waar die van de Ardennen bij verbleken. Uit onderzoek blijkt dat dit jaar bijna iedereen op de wereld ,op een of ander manier, last heeft gehad van de klimaatopwarming. Dat gaat over miljarden mensen. Behalve dan in Genk, waar onze klimaatminister veel te weinig blijft doen om deze ramp te keren.

Het blijft maar warm op het balkon. De temperatuur is alweer gestegen. De herfst en winter worden, lees ik ergens op een deftige website, zeer waarschijnlijk warmer en natter dan normaal. Dat is goed nieuws voor onze energierekening. Ik ga maar een paraplu kopen. Jij ook?

Geschreven door Jan Stel, ambassadeur Grootouders voor het Klimaat

Zonder zonde

door André Vansteenbrugge

03-10-2023

Er is geen twijfel meer aan. Pas als iets in de media, het liefst op televisie, is geweest, bestaat het. De voorbije weken werd het misbruik in de kerk weer ontdekt. Dankzij een televisieprogramma ging een aantal al dan niet vooraanstaande Vlamingen zich snel ontdopen. Een mens moet nu eenmaal mee met z’n tijd, nietwaar?

Voorbij gaat het eigenlijk nooit en goed te maken is het evenmin

Natuurlijk, er is niet de minste twijfel aan dat het seksueel wangedrag binnen het instituut van de roomse kerk diepe en pijnlijke sporen heeft nagelaten. Heel wat jonge mensen hebben toen zwaar geleden onder wat met hen gebeurde. Voorbij gaat het eigenlijk nooit en goed te maken is het evenmin. Sorry zeggen is nu eenmaal zo gemakkelijk en intussen ook bijna volledig zonder betekenis. Ook als de feiten verjaard zijn, blijven de kwetsuren tijden lang pijn doen. We kunnen er als samenleving niet licht over gaan.

En toch, in heel die terechte verontwaardiging en gekwetstheid wordt mijns inziens al te gemakkelijk de hele kerk en zelfs het geloof verketterd. Zeker, die kerk heeft veel weggekeken en kansen gemist om er iets aan te doen. Maar diezelfde kerk – en ik schrijf dit als overtuigd atheïst – heeft in al die tijden ook heel wat goeds gedaan. Zoveel mannen en vrouwen hebben, vanuit hun geloof en hun trouw aan die kerk, hun leven gewijd aan het helpen van andere mensen. Meestal onbaatzuchtig. Het kan toch niet dat wij al die goede en menslievende daden vergeten en aan de kant schuiven, omdat wij veroordelen wat een andere groep uit die kerk heeft gedaan? Ook als we niet gelovig zijn, kunnen we toch niet om die zovelen heen die op menselijk vlak hoogstaand hebben geleefd?

Maar diezelfde kerk – en ik schrijf dit als overtuigd atheïst – heeft in al die tijden ook heel wat goeds gedaan.

Het is triestig als wij ons beter moeten voelen door anderen naar beneden te halen. Laten we dus diegenen veroordelen die het verdienen, maar terzelfder tijd de waarde en betekenis van die anderen eerlijk erkennen.

Lees meer over

De boom in

Het kleine scherm

In wording

Muziek van de jaren '70

door Jan Steenwinckel

27-09-2023

De televisiereportage over Syd Barrett bracht me helemaal terug naar mijn jeugdjaren.

Als een generatie kan worden beoordeeld aan haar muziek, dan leefden wij wellicht in een gouden tijd. Elke generatie brengt weer nieuwe genres voort, en iedereen vindt de muziek uit de jeugd speciaal. Vaak omdat er zoveel emoties gepaard gaan met de puberteit en adolescentie jaren. Muziek is immers emotie. Maar ik blijf de jaren zeventig op muzikaal vlak uitzonderlijk vinden.

En emotie zat sterk in de muziek van de jaren zeventig. Maar ook verscheidenheid. Ik herinner mij dat er wel elke week iets nieuws te ontdekken viel, geen nieuwe artiesten, neen, hele nieuwe genres werden op de markt gegooid.

Samen met al mijn kameraden heb ik met open mond kennis genomen van platen als Dark Side of the Moon van Pink Floyd; weliswaar zonder de betreurde Syd, maar niet minder baanbrekend. Tubelar Bells van Mike Oldfield hield mij, en een hele generatie in de ban, terwijl groepen als Tangerine Dream en Claus Schulze de markt veroverden. Wat een weelde, wat een luxe!

Daar werd over gesproken op school. Hele discussies werden gevoerd over tekstuitleg en muzikale interpretaties. Wie was ook alweer de beste gitarist (na Jimi)?

En emotie zat sterk in de muziek van de jaren zeventig

En dan hadden we nog maar net supergroepen als Led Zeppelin gehad: zij maakten wellicht het beste nummer ooit. Stairway to heaven werd nooit op single uitgebracht, en toch kleurt het elk jaar alle lijstjes.

Lou Reed heeft mijn jonge jaren gekleurd samen met Deep Purple en Bruce Springsteen. En dan mag ik Bod Dylan en Neil Young niet vergeten ...

In het meer commerciële circuit had je de motown en disco muziek; naast rock en hardrock.

Op het einde van de jaren zeventig hadden we nog de hele punkscene tegoed. Toen Pati Smith ‘Horses’ uitbracht werd een hele generatie sprakeloos. Ten onrechte echter werd dit tot de punk gerekend. Hoeveel genres kun je tegelijk in een decennium steken?

Je kent het gevaar van lijstjes maken: je vergeet zo snel iets of iemand. Dus noem er maar een paar, maar ze kleurden mijn muzikale voorkeur. Ze zijn zo uiteenlopend, dat iedereen wel iets naar zijn gading kon vinden.

En toch zijn ze vergeten geraakt. Enkel bij hun overlijden wordt hun naam nog eens genoemd. Wordt hun betekenis voor een hele generatie en de muziek aangetoond. Wordt hun geniale muziek nog eens gespeeld. Ook kleuren ze de hitlijsten van de diverse stations die pretenderen 'van alle tijden' te zijn. Maar hun belang kan ook liggen in het feit dat ze talloze artiesten na hen hebben geïnspireerd.

Veel vaker dan me lief is, lees dat er weer een van mijn jeugdidolen is overleden, en word ik via de muziek terug gekatapulteerd naar de jaren zeventig. De jaren waarin ik de muziek van mijn generatie ontdekte, en waarvan ik nu nog steeds niet weet wat haar zo typeerde, behalve misschien het feit dat ze zo divers was.

Ik hoop dat de jongeren van vandaag, binnen vijftig jaar, met evenveel plezier zullen terugdenken aan hun muziek als wij aan de jaren zeventig. Ik wens het hen in ieder geval toe.

Lees meer over

Geld

Musk

Korting

Geld

door Jan Steenwinckel

26-09-2023

Leuke column in De Morgen van Katrin Swartenbroux laatst.
Die ging over geld. En iedereen weet: over geld praten is leuk.

Leuk als je er hebt in ieder geval. Als je geen geld hebt, dan is het wellicht leuk te vernemen hoe je er kan verwerven. Maar Katrin heeft geld, en wil erover praten.

Ze heeft geen weet wat ze met haar spaargeld moet doen, en zoekt mensen die dat wel weten.

Omdat ze die vraag in de krant schrijft, lijkt het alsof ze bang is een feestje te missen: de staatsbon, de berichten over de NFT's, de gestegen prijzen, iedereen voelt dat er wat aan de hand is, en blijkbaar wil Katrin dit kunnen duiden. Gelijk heeft ze.

De particuliere klanten zijn in hun verhaal enkel maar kleine melkkoetjes

Ze heeft ook overschot van gelijk als ze schrijft dat de banken niet langer een bron van wijsheid zijn. De medewerkers daar verkopen toch vooral wat het meeste opbrengt voor de bank. Ik zou zelfs verder gaan: ook bij de bank is het veelal pover gesteld met de kennis van geld en wat te doen met de overschotten. Let wel: de bank weet perfect wat te doen met haar eigen overschotten. Daar betaalt ze specialisten veel geld voor. De particuliere klanten zijn in hun verhaal enkel maar kleine melkkoetjes. Ze zorgen voor de overschotten van de bank.

Ik kan het weten: ik bracht immers het overgrote deel van mijn actieve carrière door bij een bank. Ik zag met eigen ogen hoe de focus werd verlegd: het belang van de klant werd geleidelijk aan verlegd naar het belang van de bank. Neen, bij de bank moet je niet zoeken.

Financiële experts dan maar: vaak zijn die ook verbonden aan een of andere instelling. Of hebben ze een fetisj voor een bepaald product of een bepaalde visie over de toekomst. Vaak wordt een piramidespel (ponzi scheme) zo handig verpakt dat het als dusdanig bijna niet te herkennen valt. Maar met wat beperkte kennis haal je ze er uit.

Zelf heb ik me meer dan veertig jaar bezig gehouden met geld en wat geld kan doen met mensen. Nu wil ik niet beweren dat ik een specialist ben, of de waarheid in pacht heb. Verre van. Maar je kan zelf heel wat doen om het feestje niet te missen, of in ieder geval niet in zeven sloten tegelijk te lopen.

Het antwoord is opvallend eenvoudig: informeer je! Leer! En vooral laat je niet misleiden door moeilijke woorden. Als je termen niet begrijpt, en jouw gesprekspartner kan ze niet eenvoudig uitleggen, blijf er dan vanaf.

Maar naast de plicht om je te informeren is er een andere vereiste die wellicht nog dwingender is: leer van de geschiedenis!

In het begin van mijn carrière bij de bank zei een directeur ooit tegen mij dat er maar een paar vormen van zowel beleggen als lenen bestaan. Al de rest is daarvan afgeleid. En vaak worden we verward door de afgeleide producten. Dus, probeer de voorgestelde producten te herleiden tot hun ware aard, en je zal beter slapen (of net slechter).

Maar naast de plicht om je te informeren is er een andere vereiste die wellicht nog dwingender is: leer van de geschiedenis! De geschiedenis staat immers vol van voorbeelden hoe een en ander is misgelopen. Soms is het wat zoeken om parallellen te vinden met de huidige tijd, maar geloof me: ze zijn er. Als het op geld aankomt werd in het verleden al alles uitgevonden, en werd alles al eens geprobeerd. Geloof niet de helderzienden die beweren dat het 'deze keer anders zal gaan'. Ik hoor je al zeggen dat nog nooit in het verleden belegd werd in NFT's. Je hebt gelijk: niet in die vorm. Maar als je terugkeert naar de basis, dan worden NFT's zelfs vermeld in oude sprookjes. Zoals dat van de keizer zonder kleren ...

Lees meer over

Musk

Eieren

Korting

Musk

door Jan Steenwinckel

27-09-2023

Nu is de wereld helemaal om zeep.

Dat dacht ik toen ik het bericht las dat Musk eigenhandig ingreep in de oorlog in Oekraïne. Het bericht stond in de krant, en ik neem het aan voor waar. Waarom zouden ze er om liegen nietwaar?

Maar het bericht kreeg zo weinig aandacht dat ik hier graag mijn verontwaardiging met jullie deel.

Het verhaal gaat zo.
Vorig jaar wilde Oekraïne de Russische vloot in Sebastopol aanvallen.
Met drones, want met soldaten of vliegtuigen geraken ze zo ver niet. Sebastopol ligt in de Krim, en dat is vele vele kilometers verwijderd van de Oekraïense bases.

Het wordt dus druk boven onze hoofden als Musk zijn zinnen voltooid zijn

Maar om drones te besturen, heb je informatie nodig. Veel informatie. En die informatie kon Musk leveren. Met zijn 'Star Link' satellieten wil hij op termijn de gehele aarde van internet voorzien, dus dat was het geschikte medium om de Oekraïners te helpen.

Hoeveel duizenden satellieten hiervoor nodig zijn, weet ik niet maar de berichten gaan van dertig- tot vijftigduizend van die dingen. Het wordt dus druk boven onze hoofden als Musk zijn zinnen voltooid zijn ...

Op de vraag van Oekraïne om de satellieten boven het betwiste gebied te laten vliegen, antwoordde hij met een simpel “neen”.

Zijn motivatie was misschien goed, want de Russische minister van defensie had al laten doorschemeren dat een nucleaire escalatie dan mogelijk zou zijn. Dat Musk dus een groot deel van zijn satellieten zou kunnen verliezen, of erger, dat atoombommen zouden worden ingezet tegen de Oekraïners op de grond.

Maar de vraag blijft hoe Musk dit wist? Heeft hij eigenhandig diplomaat gespeeld, of beter, spion, en de plannen tegen Rusland doorgespeeld? Hoe kan het dat een rijke Amerikaan, eigenhandig beslist om de oorlog in één of andere richting te duwen? Dit lijkt op een James Bond verhaal, maar het is blijkbaar allemaal echt gebeurd.

Met welk recht beslist Musk over een belangrijk deel van onze aarde?

Moeten wij ons allen geen grote zorgen maken nu blijkt dat een rijke persoon ook nog eens zijn macht aanwendt voor politieke doeleinden? Geeft rijkdom ook het recht om diplomaat te spelen of aan politiek te doen? Waar is de democratische controle in heel dit verhaal? Met welk recht beslist Musk over een belangrijk deel van onze aarde?

Iedereen weet nu wel hoe wispelturig de man is, dus evengoed was zijn beslissing anders uitgevallen. Hoog tijd dus om hem op zijn plaatst te zetten, en minstens een belangrijk deel van zijn macht af te nemen.

Een auto naar de zon sturen is één ding, beslissen over een nucleaire oorlog is toch van een andere orde.

Lees meer over

Eieren

Korting

Medische onderzoeken

Eieren

door Jan Steenwinckel

11-09-2023

Zijn ze nu helemaal gek geworden? Dat was mijn eerste reactie toen ik het bericht hoorde van een nieuwe retailer op onze Belgische markt. Je kent ze wel, de retailers, waar je van alles kan kopen: van aardappelen tot exotische wijnen, en alles daartussenin. Als het maar voeding is.

Sinds een paar jaar is er een nieuwe speler op de markt bijgekomen.

Ze speelden het handig: eerst een echte Belgische retailer overnemen, doen alsof het een fusie is, en dan de boel liquideren. Het lijkt op een schaakspel voor grote jongens, of voor groot geld in ieder geval.

En er zijn nogal wat grote jongens actief op onze Belgische markt, allemaal dingen ze naar de gunst van de Belgische consument. Of liever, ze dingen naar de centen van ons allemaal.

Blijkbaar is in die strijd alles toegelaten: we kijken al niet meer op van sociale dumping, of onderbetaalde werknemers. Maar deze speler gooide het over een andere boeg:

witte eieren!

Witte eieren zijn goedkoper dan bruine. Maar de Belgische consument koopt ze niet. Aan bruine eieren hangt een aura van ecologischer, gezonder. Beter voor iedereen dus. Dat ze wat duurder zijn, neemt de Belgische consument er blijkbaar gaarne bij.

Aan bruine eieren hangt een aura van ecologischer, gezonder

De Belg moet worden heropgevoed, moet deze retailer gedacht hebben, en prompt werd de boodschap de wereld ingestuurd dat witte eieren duurzamer zijn dan bruine.

Een zin waarin de woorden eieren en duurzaam tegelijk worden gebruikt, krijgt onmiddellijk mijn aandacht. En ja hoor, de verkoper had wat argumenten: een kip die witte eieren legt eet minder, en legt in haar leven meer eieren! Goed dus voor iedereen.

Blijkbaar werd de mening van de kippen niet gevraagd, want wellicht zou dat het resultaat negatief beïnvloed hebben.

Wat is er in hemelsnaam duurzaam in het produceren van eieren, door kippen te reduceren tot legmachines, waarbij enkel wordt gekeken naar de output van de beestjes? Al jaren is een beweging aan de gang waarbij ook rekening wordt gehouden met het welzijn van de dieren. Niet voor niets is de term ‘scharreleieren’ een kwaliteitslabel geworden.

Wij denken dat er dus andere motieven gespeeld hebben bij deze retailer.
Zou het kunnen dat ze vooral aan de portemonnee van de Belg hebben gedacht?

Hopelijk denkt de consument er net zo over en laat die de witte eieren massaal liggen. Of beter nog, laat de Belgische consument de hele winkel links liggen. Dat zou pas duurzaam zijn!

Lees meer over

Korting

Medische onderzoeken

Vierenveertig jaar later

De boom in

door André Vansteenbrugge

12-09-2023

Toen ik klein was, hadden wij het geluk thuis een mooie tuin met een aantal bomen te hebben. Ook een paar bomen die wat groter waren dan de laagstamfruitboompjes. Met mijn broers vond ik het dan heel plezierig om in zo’n kersenboom te klimmen en daar dan een tijd te blijven zitten. Gewoon erin zitten was genoeg. Wellicht zat er in ons DNA nog iets van onze heel verre voorouders.

Daarna kwam er een tijd dat wij niet meer veel aandacht aan de bomen schonken. In de hele samenleving werden bomen nauwelijks nog opgemerkt. Met uitzondering van de dagen waarop een of andere chauffeur op onzachte wijze van de weg en tegen een boom was beland. Dan hoorde men snel de roep om die bomen te kappen. Bomen waren gevaarlijk, dat was duidelijk. Wie er zich in die tijd toch om bekommerde, werd spottend een boomknuffelaar genoemd en wat meewarig bekeken. Die was duidelijk niet met z’n tijd mee.

Wie er zich in die tijd toch om bekommerde, werd spottend een boomknuffelaar genoemd

Sedert enkele jaren is de boom echter in eer hersteld. Na de ontdekking van de vele klimaatproblemen hoorde men overal de roep om meer bomen te planten. Allerlei besturen begonnen ijverig her en der de spillen in de grond te stoppen. Heel erg tevreden over die plantacties konden zij dan achterover leunen in het besef de wereld een beetje te hebben gered.

Maar, we moeten kritisch blijven, die boomplantacties houden ook een gevaar in. Op zich zijn zij natuurlijk heel positief en wie kan daar tegen zijn? Het gevaar daarachter is echter dat wij al te snel denken dat wij op die manier de problemen klein kunnen maken. Niets is minder waar. Als zulke acties leiden tot zelfgenoegzaamheid, dan zijn zij niet productief. Zij zorgen er vaak voor dat aan een breder doel, namelijk een ingrijpende verandering van onze manier van leven, van produceren en consumeren, niet wordt geraakt. En dàt is nu wel echt de voorwaarde om op langere termijn iets tegen de klimaatramp te doen. Onze samenlevingen moet echt een andere weg op. Daar wil ik nog eens een boompje over opzetten.

Lees meer over

In wording

Het kleine scherm

I can't get no ...

Fietsverzekering

door Jan Steenwinckel

29-06-2023

Ik overweeg ernstig een fietsverzekering te nemen.

Hoewel de berichten over dit soort verzekeringen niet unaniem positief zijn, denk ik er toch aan. Enerzijds zijn de meeste berichten over gelijk welke verzekering niet positief, maar ik zou het vooral overwegen voor de gemoedsrust.

Laat mij even het verhaal doen.

Een paar maanden terug kochten wij 2 nieuwe elektrische fietsen. Het leek ons leuk om mee te zijn met de moderne tijd, en niet langer met een slakkengangetje van zo'n 12 km per uur het fietspad onveilig te maken. Neen, samen met zowat alle 65 plussers wilden wij minstens het dubbele kunnen halen.

Een paar maanden terug kochten wij 2 nieuwe elektrische fietsen

Na wat proefritten en korte uitstappen, bleek al gauw dat het helemaal niet nodig is tegen de topsnelheid te cruisen. Leuker is een constante snelheid van 16 à 18 km per uur. Daarmee geraak je met een volle batterij ook een heel eind.

Voor de gelegenheid liet ik ook een trekhaak installeren op onze wagen, en we kochten een fietsendrager op de tweedehandsmarkt.

Leuke bezigheid trouwens, dat zoeken op de tweedehandsmarkt: alles is er in bijna nieuwstaat, en nog nooit gebruikt. Zelfs het antiek is spiksplinternieuw. Maar de fietsendrager beviel wonderwel, en op een zonnige dag vertrokken we geladen met drager en fietsen naar de kust.

We stalden de fietsen in het ‘straatmeubilair’ dat daarvoor speciaal ontworpen is.

Leuke bezigheid trouwens, dat zoeken op de tweedehandsmarkt

Je kent het wel: een ijzeren buis met een oog en een rubberen halve cirkel om je fiets in te spannen. Door het oog kan je een slot vastmaken. Ferme dief die deze fiets kan stelen dacht ik bij mezelf: ofwel moet hij het straatmeubilair meenemen, ofwel onder het oog van een nabij gelegen terras, vol mensen, het slot doorzagen.

Kortom, we waren er nogal gerust op toen we op het terras een drankje nuttigden. Je kan maar voorbereid zijn op een lange uitputtende fietstocht.

Toen we terug naar onze fietsen gingen, zagen we van ver een man staan. Nu ja, echt staan deed hij niet, hij was aan het bellen met de gsm, en intussen zwaar een het wijzen naar onze fietsen. Er is iets gebeurd, dacht ik nog, maar neen. De fietsen stonden er nog.

Toen we terug naar onze fietsen gingen, zagen we van ver een man staan

Ik wrong me tussen de man en onze fietsen. Hij stond er echt heel dicht bij. Ik wrong me er dus tussen om het slot los te maken. Hij keek raar op, en een seconde leek hij te vloeken. Hij deed een paar passen achteruit, en zei iets in de gsm. Voor ik hem kon vragen of hij de fietsen wilde kopen, zette hij het op een lopen.

Dus toch, dacht ik bij mezelf. Hij wilde ze blijkbaar zeer goedkoop aanschaffen.

Misschien moet ik er toch een bordje bij hangen, want zonder mijn smartphone krijg je de motor niet aan de praat. En als de fiets zoek is, kan ik hem altijd vinden dankzij de app van de fiets.

Maar misschien moet ik toch maar een verzekering nemen. Je weet toch nooit wie op straat loopt met minder goede bedoelingen. Zo'n verzekering geeft misschien toch wat extra gemoedsrust.

S-Plus fietsbijstand VAB Benelux
Platte band of ketting over? Geen paniek, de VAB-wegenwachters staan paraat om fietsen (gewone fietsen, elektrische fietsen, sportfietsen, mountainbikes en bromfietsen/scooters <50cc) te herstellen bij pech. Met hun vakkennis is een zorgeloos uitstapje verzekerd en raak je altijd op je bestemming. Als lid van S-Plus betaal je slechts 27 euro p.p. per jaar (in plaats van € 45).

Meer info: 02 515 02 06 of mail naar info@s-plusvzw.be
Klik hier voor meer informatie rond dit ledenvoordeel.

Kortverblijf

door Jan Steenwinckel

04-07-2023

Mijn moeder zit sinds een paar weken in een woon-zorgcentrum.

Al is het maar voor even - ze zit in wat kortverblijf wordt genoemd - toch lijkt het al definitief.

Wellicht komt dat omdat ik nogal sterke herinneringen heb aan mijn schoonmoeder, die de laatste jaren van haar leven in zo'n instelling doorbracht. Maar mijn moeder zal er maar twee maanden verblijven.

ik stomp hier af. Ik merk dat ik psychisch achteruitga

Daarvoor was ze opgenomen in het ziekenhuis. Nierstenen, en dreigend nierfalen zorgden voor een zeer verzwakte gezondheid. Nadat de dringende medische behandelingen voorbij waren, kon ze naar Zeveneken komen. Om aan te sterken zeg maar.

Maar ze is er niet graag.

Alles, maar werkelijk alles, is hier perfect zegt ze. De mensen hier zijn super vriendelijk, en alles wat je vraagt wordt gedaan. Op mijn vraag waarom ze hier dan niet graag is gaf ze het volgende antwoord: ik stomp hier af. Ik merk dat ik psychisch achteruitga.

Ze gaf me 2 voorbeelden. Zo uit het leven gegrepen.

Ik heb alles geprobeerd, ik werk niet tegen, dus in het begin ging ik naar de eetzaal, ruim op tijd, om kennis te maken met de andere bewoners. Een uur, een vol uur heeft iedereen daar aanwezig naar de muur zitten te staren. Wachten op het eten wellicht. Geen woord werd er gezegd.

niemand is hier graag, en iedereen zou liever thuis zijn

Daarnaast heeft ze een kleine enquête gehouden onder de bewoners uit haar gang. Na wat social talk vroeg ze op de man af of de bewoners graag in het WZC zaten. En weet je wat? Ze stelde het triomfantelijk vast: niemand is hier graag, en iedereen zou liever thuis zijn.

Als ik op bezoek kom, zit haar buurvrouw bij haar op de kamer. Ze komt goed overeen met haar buurvrouw. Die komt regelmatig een praatje slaan in haar kamer. Die zit blijkbaar niet naar de muur te staren ...

Haar buurvrouw, zo zegt ze me, eet al lang op haar kamer, want in de eetzaal wordt niets gezegd. Dus besloot mijn moeder ook op haar kamer te eten. Dat mag, niemand zegt er iets van.

Ik vraag waarom ze dan niet met haar buurvrouw samen eet, en eventueel samen met haar buurvrouw naar de eetzaal gaat? Misschien trekken ze nog andere bewoners aan die ook niet naar de muur willen staren. Misschien wordt het ooit nog gezellig?

Misschien wordt het ooit nog gezellig?

Ze trekt haar schouders op en zegt dat de bewoners hier allemaal van uit de omgeving zijn. Velen kennen mekaar al van op de lagere school. Als ik zeg dat ik van Gent kom, dan bekijken ze mij raar: Gent, dat is zoveel als het buitenland.

Dus zit toch niet iedereen naar de muur te staren, denk ik bij mezelf.

Er is dus een andere reden waarom ze weg wil. Thuis zit ze dan wel helemaal alleen naar de muur te staren, maar heeft ze het gevoel dat ze alles nog in eigen handen heeft.

Hoe goed de medewerkers van een woon-zorgcentrum hun best ook doen, nooit zullen ze dat gevoel kunnen vervangen. Het gevoel zelfstandig te kunnen beslissen, foert te kunnen zeggen, eens tegendraads te zijn. Dat alles is in een WZC zeker mogelijk, maar de bewoners proberen zich aan te passen, en doen het dus niet.

Dat is het, zegt mijn moeder: de meesten hier hebben zich aangepast, en tonen het gewenste gedrag. Dus zitten ze in de eetzaal naar de muur te staren ...

Abonneer op Plussers aan het woord