Toegegeven. Je was eigenlijk toch niet meer van plan om die cursus Spaans verder te zetten? Telkens naar die school om met een aantal mensen enkele uren door te brengen en nadien wat na te praten. Ach, geld gespaard. Thuis gezellig naar nog eens een herhaling van een of andere soap kijken of de dagelijkse pijltjesworpen volgen, is ook leuk. In elk geval wordt zo’n les in het volwassenenonderwijs toch te duur voor een gemiddeld pensioen.
We moeten eerlijk zijn. Het wordt altijd herhaald: het geld is op! We kunnen niet blijven uitgeven. De overheid heeft geen keuze, er moet bespaard worden. En waar kan men het geld het gemakkelijkst halen? Daar waar het zit natuurlijk. Dat is eigenlijk slecht uitgedrukt: daar waar we het weten zitten. Bij jou en ik, de gemiddelde burger. Want het échte geld, daar kan niemand aan, dat blijft buiten schot. Dat jacht ergens in het zuiden, die villa aan de rivièra, dat kunnen we die mensen toch niet afnemen. Dat hebben ze eerlijk verdiend met heel hard werken.
Dat jacht ergens in het zuiden, die villa aan de rivièra, dat kunnen we die mensen toch niet afnemen?
Als dat laatste waar was, dan zouden er hier wel veel rijke mensen rondlopen. Maar de meeste harde werkers moeten nu, na hun pensioen, nog hard sparen als ze iets extra’s willen. Een vreemde wereld toch? Wordt het niet echt meer dan tijd dat er werk van gemaakt wordt om al die slimme manieren om belastingen (= eerlijke bijdragen) te ontwijken, uit te schakelen? Zou het die heel rijken echt pijn doen als ze wat meer moeten delen? Nu, sommigen wel, die zullen rijk en ongelukkig de wereld verlaten. Maar anderen zouden wellicht wél wat meer willen afstaan. Als dat afgeroomd geld dan wel goed en efficiënt gebruikt wordt. Stof voor een latere blog!