Boer zoekt vrouw, Vrouwe Justitia

door Jan Stel

18-03-2024

Wie kent het uit Engeland overgewaaide dating en reality programma Boer zoek vrouw, niet? Ik, zegt de auteur. Hoe schrijf je over een programma dat je nog nooit hebt gezien, is uiteraard direct je terechte vraag. Daar hebben we het internet voor. Je hoeft alleen maar te weten dat zoiets bestaat en je valt van de ene verbazing in de andere. Het programma over deze boeren en soms boerinnen, blijkt al decennia in vele landen erg populair te zijn. Wil je meer weten? Kijk op het internet.

Mocht je het ooit gezien hebben dan weet je dat de boer eerst mag kiezen uit een stortvloed van brieven. Dan begint de selectie. Een drietal vrouwen wordt uiteindelijk op zijn boerderij uitgenodigd. Aan het einde stapt hij met de winnares, of winnaar in het geval van een boerin, in het huwelijksbootje. Partnerkeuze breed uitgemeten op het scherm. En ja hoor, het gaat ook wel eens mis. Een krantenkop uit 2019 luidt zowaar: ’Boer Zoekt Vrouw-stel Gijsbert en zijn Friese Femke uit elkaar’. Na negen jaar en drie kinderen was de rek eruit. Op naar het volgende programma.

Bioboer Hugues Falys

De boerenprotesten zijn niet van de lucht en leggen regelmatig delen van het land plat. Het is zonder meer juist dat de boeren in het algemeen te weinig verdienen met hun werk. Dat is niet eerlijk. Ze verdienen beter, veel beter. Maar het is niet waar dat wij zonder hen in deze geglobaliseerde wereld geen eten meer hebben. Het probleem is juist dat we ons voedsel van hot naar her verslepen, terwijl we kwistig zijn met duur kunstmest en pesticiden en de kostbare tractoren dure fossiele brandstoffen slurpen. Dat is de paradox van de Europese geïndustrialiseerde landbouw, waarbij de schade aan de natuur en de mens niet wordt meegenomen. En dat is precies wat de bioboer Hugues Falys in het Henegouwse Bois-de-Lessines, niet doet.

Hugues Falys is al bijna dertig jaar een koploper binnen de duurzaamheidstransitie in de landbouw

Hij is al bijna dertig jaar een koploper binnen de duurzaamheidstransitie in de landbouw. Een pionier in de agro ecologie, waarin een holistische benadering die duurzame landbouw ondersteunt en tegelijkertijd voor een robuust beheer van het milieu zorgt. Hij houdt rekening met de ecosysteemdiensten die de natuur gratis levert en richt zich op de korte keten, met een winkeltje aan huis. Hij houdt een honderdtal robuuste roomkleurige Charolais koeien, één van de oudste en grootste vleesrassen ter wereld, voor de vleesproductie. Het ras komt oorspronkelijk uit Saône-et Loire, het land van Nievré in de Bourgogne streek. De dieren lopen zoveel mogelijk in de weide. Ze worden gevoed met gras. Daarnaast teelt bioboer Falys verschillende gewassen, zoals granen, eiwitgewassen waaronder luzerne en klaver voor zijn mooie koeien en groenten.

TotalEnergies

De Charolais koeien zijn de kern van zijn bedrijf. Binnenkort kunnen ze weer uit de stal om te grazen in de weide. Nu is het nog te nat. Dat is één van de vele gevolgen van onze klimaatverandering door het uitbundig gebruik van fossiele brandstoffen. Seizoensvoorspellingen laten zien dat de regen nog wel een tijdje doorgaat. Ook blijven de temperaturen maar stijgen. 2023 was weer het warmste jaar ooit. De kans is groot dat het dit jaar nog warmer wordt. Zo maken we weer kennis met een wereld waarin de gemiddelde temperatuur steeds boven 1,5 °C opwarming, de ondergrens van het Akkoord van Parijs, zal liggen. Iedereen ondergaat de gevolgen van onze klimaatcrisis.

Bioboer Hugues Falys vindt dat TotalEnergies medeverantwoordelijk is aan de schade die hij leidt

Bioboer Hugues Falys pikt het niet langer en klaagt één van de raddraaiers die dit veroorzaken aan: energiereus TotalEnergies. Terecht vindt hij, dat zij medeverantwoordelijk zijn aan de schade die hij leidt. Op woensdag 13 maart dienden zijn advocaten een klacht in tegen dit bedrijf, dat gewoon doorgaat met zijn schadelijke activiteiten, bij de rechtbank van koophandel in Doornik. Het bedrijf moet wereldwijd stoppen met het investeren in nieuwe projecten rond fossiele brandstoffen. De uitstoot van broeikasgassen moet tegen 2030 met meer dan 60 % zijn gedaald en er moet veel minder gas en olie worden gewonnen.

De boer is altijd de …

Ik ben een fan van de Nederlandse boerenrockgroep Normaal uit 1974. Ze zingen in een lokaal dialect, het Achterhoeks. Dit tot grote ontsteltenis van mijn Vlaamse vrouw en dito buren. Zo nu en dan dendert Hendrik Haverkamp, Oerend Hard en Ik bun moar een eenvoudige boerenlul uit de luidsprekers van mijn PC.

Als prettige aanpassing aan het Vlaamse land, ben ik ook al heel lang fan van Urbanus met zijn Belastingcontroleur, De Aarde en De Werels is om zeep, die verassend actueel zijn. Urbanus maakt al vroeg een onderscheid tussen de aarde die zichzelf wel redt, en onze wereld die we naar de knoppen helpen. Het refrein van De Wereld is om zeep is veelzeggend:

De wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen rondom mij.
Helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn.

Toch hebben we dit nog steeds vooral zelf in de hand. Onze wereld is niet om zeep en zwijg maar over het zogenaamde laatste oordeel. Onze, jouw grote kans ligt de komende maanden in de stemhokjes. Jouw keuze bepaalt de toekomst van onze wereld en je kleinkinderen die daarin leven.

Grootouders voor het Klimaat
Grootouders voor het Klimaat is een onafhankelijke beweging van sociaal betrokken senioren die streven naar een leefbare wereld voor toekomstige generaties. Ze sensibiliseren leeftijdsgenoten en anderen om dringende en doortastende actie te ondernemen voor klimaatbeleid. Klik hier voor meer informatie.

Wil je meer lezen over de Agro-ecologische boer Hugues Falys versus TotalEnergies? Klik hier.

Lees meer over

Apenstreken: lachen is gezond

Verloren maandag

Stille Nacht

Nieuwe schoenen

door Jan Steenwinckel

18-03-2024

We wandelen nogal veel. En om goed te kunnen wandelen zijn goede schoenen onontbeerlijk. Mijn oude wandelschoenen zitten bijzonder goed. Maar sinds kort is er een gat te zien. Niet aan de zool, maar aan de bovenkant. Hoe het daar is gekomen weet ik niet, maar het is goed zichtbaar. En het werkt, figuurlijk, op mijn vrouw haar teen.

Schoenen met korting zijn altijd beter dan schoenen met gaten

Toen onze plaatselijke schoenwinkel besloot te stoppen, en de stock met korting de deur uit moest, dacht ik dat mijn tijd gekomen was. Schoenen met korting zijn altijd beter dan schoenen met gaten, dus trok ik naar de winkel. Uiteraard ging mijn vrouw mee, want zo bezwoer ze, met wat zal je anders thuiskomen?

Al snel had ik een paar in de gaten dat mijn voorkeur wel kon wegdragen: goede zool, strak aansluitend en hoog in de hiel maar niet te hoog. Geen echte professionele stappers, maar wandelschoenen die je perfect onder alledaagse kleding kan dragen. Tenminste, zo dacht ik erover. Dat is teveel sport en te weinig vrije tijd, zei mijn echtgenote, en ze zette ze terug.

De winkelier had al snel in de gaten dat hij zijn argumenten het beste bij mijn vrouw kon aanwenden, en kwam met een ander paar. Probeer deze eens. Ze zaten goed, heel goed. Goede steun overal, zonder te knellen. Steun zonder pijn. Hiermee zou ik deze zomer veel kilometers kunnen afmalen dacht ik.

Maar ze zijn groen begon mijn vrouw. Dat is een moeilijk kleur. Het gaat niet over de kleur antwoordde ik, maar over het gemak. En ze zitten perfect. Daarbij, schoenen, dat ziet toch niemand, probeerde ik.

Het is namelijk zo dat ik dat niet zie. Als ik een avond in gezelschap heb doorgebracht kan ik nooit herhalen wat de dames van kledij aanhadden. Ik weet zelfs niet of het een kleedje dan wel een broek was. Maar blijkbaar is niet iedereen zo.

Toen pas besefte ik dat ik nog heel wat te leren heb over de wijze waarop vrouwen naar de wereld kijken

Maar de schoenen kwamen maar in één kleur. 't Is te zeggen, in die winkel waren ze enkel nog in die kleur voorradig. De winkelier overtuigde mijn echtgenote met zijn allerlaatste doorslaande argument: je krijgt er korting op!

Dus draag ik nu sinds een paar dagen mijn groene wandelschoenen. Om ze in te lopen. Ik ga ervan uit dat niemand merkt dat ik wandelschoenen draag. Laat staan, groene. Tot ik mijn kleinzoon met zijn vriendinnetje naar een naschoolse activiteit moest voeren.

'Heb je nieuwe schoenen?' vroeg ze me. Ze bekeek me lachend vanonder haar sluikse haar. Ja zei ik, waarom vraag je dat? Je ziet dat niet veel, antwoordde ze, zo'n groene schoenen. Maar ze zijn wel mooi!

8 jaar dacht ik, het kind is 8 jaar, maar ze heeft al de opmerkingsgave van een volwassen vrouw. Toen pas besefte ik dat ik nog heel wat te leren heb over de wijze waarop vrouwen naar de wereld kijken. Anders dus dan ik. Ze zien dingen die ik niet zie, hebben een idee hoe de zaken horen te zijn en groene schoenen horen daar duidelijk niet bij.

Lees meer over

Dokter van wacht

Defender

Boerenprotest

Verjonging

door André Vansteenbrugge

08-03-2024

“Maar… het zijn daar allemaal oude mensen!”. Misschien heb je zo’n uitspraak ook al gehoord als je probeerde wat jongere mensen naar een of andere vereniging te krijgen. Jongeren (en dat zijn dan b.v. 40’ers) hebben alvast dat op ons, 60’ers, ‘70’ers en ouder, voor dat ze duidelijk zijn. Bovendien hebben ze zo vaak ook gelijk met die uitspraak.

Veel, té veel van die groepen worden nog bestuurd door mensen van onze leeftijd

Gisteren was ik nog eens aanwezig bij een voordracht in onze stad en daar hoorde ik bij de mensen met wie ik in gesprek ging, steeds hetzelfde. Hoe moeilijk het is om jongere mensen actief te laten zijn in de vrijwilligersverenigingen. Veel, té veel van die groepen worden nog bestuurd door mensen van onze leeftijd. Doorstroming van nieuwe mensen gebeurt heel moeizaam of niet. Het gevolg daarvan is dat het met de jaren steeds slechter wordt. Niet dat oudere besturen geen goede dingen doen, maar wij moeten toegeven dat een mens als hij ouder wordt, gemakkelijker blijft hangen in wat hij al jaren deed en doet. Echt veel vernieuwing en creativiteit krijg je op die manier niet.

Alles is natuurlijk een (positief) gevolg van de toegenomen levensverwachting en levenskwaliteit bij een belangrijk deel van de bevolking. De ‘vergrijzing’ is een veel te negatieve term voor het grote geluk dat wij hier hebben om een langer en gezonder leven te krijgen. Maar dat betekent ook dat jongere mensen zich niet geroepen voelen om in zo’n vereniging actief te worden. Zij voelen zich daar – terecht? – te jong voor. De natuurlijke vervanging van de generaties is als het ware stilgevallen en de ouderen blijven doorwerken omdat er zo goed als niemand bij komt. Om het met de wielersport te vergelijken: zij blijven aan de kop rijden omdat niemand overneemt.

Om het met de wielersport te vergelijken: zij blijven aan de kop rijden omdat niemand overneemt

Het probleem vaststellen is één zaak, er een oplossing voor vinden een andere. Het zou onverstandig zijn de ervaring en werkkracht van de ouderen zomaar aan de kant te schuiven. Maar ons sociaal netwerk heeft nieuwe en frisse handen nodig. De enige manier om dat te bereiken, is mijns inziens niet af en toe één jongere kracht aan te spreken, maar te proberen een paar jongeren sàmen binnen te brengen zodat zij zich niet op een eiland voelen. En dan tijdig wat uit de weg gaan, het bestuur overdragen aan die jongeren. De natuurlijke wissel herstellen. Maar natuurlijk zelf verder actief zijn. Om jong te blijven.

Lees meer over

Bedank voor het kijken!

Beste koop

Van oude menschen …

Dokter van wacht

door Jan Steenwinckel

29-02-2024

We hebben blijkbaar kristallen in ons oor.

Ik wist dat niet, ik ben immers niet medisch geschoold, maar ik zou het op een eerder pijnlijke manier vernemen. De kristallen in ons binnenoor (de statoconia) zorgen voor ons evenwicht. En iedereen weet: evenwicht is belangrijk. Deze kristallen mogen niet verschuiven. En toch heb ik dat gedaan ...

Ik had al een tijdje last van een druk in mijn oren: je kent het wel, een kopvalling zeggen ze bij ons, die eerder slecht geneest. Je hebt er niet echt last van, maar je voelt dat er iets is. 's Morgens een beetje overdruk in de oren. Het gaat wel over, maar het is vervelend.

Op een avond besloot ik wat tegendruk te geven: de neus dichtknijpen, en met de mond dicht lucht duwen. Ik hoorde mijn trommelvlies klikken, maar toen kwam het: de kamer begon te draaien.

Ik kon nog naar de zetel kruipen, en legde me neer. Maar zelfs in horizontale positie had ik het gevoel te zullen vallen. Ogen open, of ogen dicht, het hielp allemaal niet veel.

Maar met de draaierigheid kwam de onpasselijkheid. En daar kan ik echt niet tegen. Intussen had mijn echtgenote gemerkt dat er iets aan de hand was.
Ik wil naar het toilet, maar vrees dat ik er niet zal geraken, zei ik.

Ze ondersteunde me. En hoewel ze me waarschijnlijk goed vast had, leek het alsof ik alle kanten tegelijk op zou vliegen. Ik klampte me vast aan alles wat maar kon, de zetel, de deurstijl, de muur, om toch maar een gevoel van houvast te krijgen.

Door mijn manoeuvre had ik de kristallen in mijn binnenoor verplaatst

Zittend op het toilet werd ik al snel zo onpasselijk, dat ik besloot me neer te leggen.
Op de koude vloer op mijn rug leek me een goed idee.
Ik was intussen zo beginnen te zweten dat mijn echtgenote bang werd.

Ik bel de dokter van wacht, vertelde ze.
Hoewel het al laat was, kwam de dokter vrij snel.

Hij onderzocht me grondig. Tijdens dat onderzoek heb ik twee keer moeten overgeven. Niet van ziekte, maar louter van de draaierigheid. Veel meer dan een inspuiting met een braakwerend middel kon de dokter mij niet geven. Zijn verklaring: door mijn manoeuvre had ik de kristallen in mijn binnenoor verplaatst. “Ze komen wel terug op hun plaats, maar op dit ogenblik weten jouw hersenen niet waar je bent, of hoe je staat of ligt. Ze krijgen verwarrende signalen: jouw ogen zeggen iets anders dan jouw evenwichtsorgaan.” Het gaat vanzelf wel over. Geef het maximaal een dag of drie.

Hoewel ik mij helemaal niet lekker voelde, bedacht ik toch dat we een fijn systeem hebben, waarbij je dag en nacht, naar een dokter kunt bellen die aan huis komt. Het alternatief zag ik helemaal niet zitten: al tollend met de wagen naar het ziekenhuis. Nochtans is dat het lot van veel zieke mensen in onze buurlanden.

Ik heb in de zetel geslapen, en toen ik 's morgens vroeg wakker werd, waren de kristallen wellicht grotendeels terug op hun plaats, want de draaierigheid was verdwenen. Nu nog een paar dagen rustig aan met de plotse hoofdbewegingen.

En mijn kristallen: ik weet ze nu zitten, en zal er goed voor zorgen.

Lees meer over

Defender

Boerenprotest

Uittreding

Bedank voor het kijken!

door André Vansteenbrugge

27-02-2024

Rond de jaren ’80 van de vorige eeuw begon men zich vragen te stellen rond de ontspanningsindustrie. De Nederlandse criticus en dichter Gerrit Komrij had het over de ‘treurbuis’ en de Amerikaan Neil Postman bracht met ‘We amuseren ons kapot’ een diepe kritiek op wat de televisie brengt (en dus ook niét brengt). De uitvinding die de wereld in onze huiskamer bracht, bleek toch niet in staat te zijn dat ook echt te doen.

Hele geslachten van B.V.’s teisteren het scherm

Ook vandaag kan je op bijna alle zenders hoofdzakelijk entertainment bekijken. Hele geslachten van B.V.’s teisteren het scherm, want net als in de politiek zorgen de ouders ervoor dat hun kroost probleemloos via de kassa kan passeren. Het moet er maar een beetje uitzien alsof de kijker deelneemt aan het échte leven van zijn idolen. Daar mag best wat mee geknoeid worden, zoals de ondergang van twee diva’s onlangs bewees. De kijker kijkt toch. Zodra het toestel is aangeschakeld, en dat kan best tegelijk met de gezamenlijke maaltijd natuurlijk, is kijken de grootste activiteit in zoveel gezinnen. Wat er te zien valt, is ondergeschikt aan geluid, beweging en indien gewenst gelach. Dat laatste zo nodig kunstmatig opgewekt.

De verdedigers van al deze rommel voelen natuurlijk aan dat de kijker hierom vraagt. De mensen willen vermaakt worden, na hun lastige en vaak vervelende werk. Want ja, die zogenaamd hardwerkende Vlaming zou ook wel liever wat minder pezen. Zijn vele uren arbeid zijn alleen nodig om de voortdurend aangejaagde behoeften te dekken. Het ideaal is dus lui in de zetel overgaan tot dé activiteit van de hedendaagse mens: kijken.

De mensen willen vermaakt worden, na hun lastige en vaak vervelende werk

Hebben wij ongelijk als we die evolutie betreuren? Hoe kan je van de burgers die in slaap gewiegd worden door zoveel leeghoofdige programma’s verwachten dat zij straks in juni en/of oktober een verstandige keuze maken? Als de kiezer zo al niet helemaal onverschillig is geworden, dan is hij een vogel voor de rechtse en populistische kat. Anders gezegd: moeten wij die hele amusementsindustrie niet afwijzen en vragen dat de televisie de beste mogelijkheden die zij heeft, ook echt benut? Dan mag daar altijd wat pure ontspanning bij, maar de verdwazing mag nu wel stoppen.

P.S. De titel is bewust 'Bedank', een knipoog naar de gebiedende wijs ...

Lees meer over

Beste koop

Van oude menschen …

Ook niet tevreden?

Apenstreken: lachen is gezond

door Jan Stel

27-02-2024

aap — *Jonge orang-oetan trekt aan de haren van zijn moeder. ©BOS Foundation BPI*

U kent het vast wel. Een kind kondigt zich aan. Als ouders sla je aan het werk. Kinderkamer inrichten, afspraken maken rondom de bevalling en leuke speeltjes kopen. De hele familie doet mee. De speeltjes moeten natuurlijk wel educatief verantwoord en veilig zijn. Zoon of dochter is gearriveerd. Iedereen komt die wolk van een baby bewonderen. Al gauw wordt er geknuffeld, liefkozende woordjes gezegd en gekke bekken getrokken voor elk lachje van de nieuwe, kleine wereldburger.

Lachen is communicatie zonder dat je spreekt

Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken, maar dat weet u natuurlijk al lang, dat lachen gezond is. Lachen is communicatie zonder dat je spreekt. Dat weten baby’s ook al. Wij lachen, op die enkele zeurpiet van een buurvrouw na dan, wat af in ons leven. Humor helpt je door het leven, het relativeert. En dat is wat onze allerkleinsten al vanaf de eerste maanden in de gaten hebben. Ze laten u gekke bekken trekken en vreemde stemmetjes gebruiken, ze trekken aan uw haren of knijpen in uw neus en ze hebben plezier.

‘Kiekeboe’ roept de peuter. Je schrikt je rot en schiet in de lach. Humor is heel oud: 13 miljoen jaar!
Baby’s jonger dan één jaar beleven vooral plezier aan de reacties van andere mensen. Ze hebben dat nodig om hun cognitieve vaardigheden te ontwikkelen. We hebben het dan over functies als het geheugen, leervermogen, taalgebruik en het kunnen begrijpen en uitvoeren van complexe dagelijkse handelingen. Hierbij valt te denken aan psychische processen die te maken hebben met begrip, kennis, herinneringen, problemen oplossen en informatieverwerking. Dat is allemaal cruciaal voor het verdere leven. Maar waar komen die reacties bij baby’s vandaan? Dat is nu onderzocht en levert verrassende resultaten op. We hebben dat van onze verre voorouders; van de apen.

Apenstreken
De dierentuin is een geliefkoosde plek voor jonge ouders om met hun kroost te bezoeken. Apen zijn, naast leeuwen, ijsberen, koddige pinguïns en zeezoogdieren zoals orka’s en zeehonden, geliefd bij het publiek. Ik weet niet hoe zij over ons denken. Maar dat is nu ook volop in onderzoek. We kunnen ons wel eens rotschrikken als we de komende jaren de taal van de dieren beginnen te ontsluieren. Vissen zullen wel echt de pest aan ons hebben. En kreeften en mosselen zien vermoedelijk ons liever op hun bord, dan andersom.

We kunnen ons wel eens rotschrikken als we de komende jaren de taal van de dieren beginnen te ontsluieren

Kreeften en mosselen zien vermoedelijk ons liever op hun bord, dan andersom.
Iedereen weet ondertussen dat wij met de apen tot dezelfde biologische groep behoren. Dat zijn de primaten, ook wel opperdieren genoemd. De allerbelangrijkste opperdieren zijn de mensen. Er zijn tientallen soorten geweest in de afgelopen miljoenen jaren. Met sommigen deelden we, hopelijk met veel plezier, het bed. Dat blijkt uit onze genen. Maar nu staan wij, Homo sapiens, de zelfbenoemde ‘slimme mens’, er helemaal alleen voor. Als wij er door onze planetaire crises niet meer zijn, dan is de mens uitgestorven. Dan zijn we een fossiel voor de toekomst, evenals de dino-botten.

Die overeenkomsten met apen gaat verder dan we vaak denken. Het baanbrekende onderzoek van Jane Goodall in de jaren 1960 aan de oevers van Tanganyikameer, over het gedrag van chimpansees, maakte dat duidelijk. Door haar onderzoek weten we dat de jongen oudere chimpansees, die een middagdutje doen, stoorden door ze speels te bespringen, te bijten en aan hun haren te trekken. Dat speelse plagen is nu voor het eerst systematisch onderzocht bij orang-oetans, chimpansees, bonobo's en gorilla's in de dierentuinen van San Diego en Leipzig.

Grapjes maken blijkt een oeroud gedrag van deze primaten te zijn

Grapjes maken blijkt een oeroud gedrag van deze primaten te zijn. Omdat deze vier mensapen speelse plagerijen laten zien, is het waarschijnlijk dat de humor ten minste 13 miljoen jaar geleden ontstond. Dat is 11 miljoen jaar voordat onze eerste voorouders de aarde gingen verkennen. U begrijpt het al: aprilgrappen hebben een lange geschiedenis. De onderzoekers vonden zelfs 18 verschillende typen van humor bij deze apen. Ze geven elkaar klappen op de schouders, trekken aan de haren van ouderen enz.

Sociale vaardigheden
Wij zijn evenals apen, dieren die in groepen leven. Dat vereist sociale vaardigheden, die je maar beter zo vroeg mogelijk leert. Speels plagen bij mensen gebeurt dan ook al heel vroeg. Bij baby’s ontstaat dit plaaggedag al voordat ze een woord kunnen zeggen. Ze doen dat bijvoorbeeld door hun ouders voorwerpen aan te bieden en terug te trekken. Door sociale regels te overtreden en de activiteiten van anderen te verstoren. Dat doen babyapen ook, weten we nu.

Door dit soort onderzoek kunnen we beter begrijpen hoe andere diersoorten de wereld zien en wat ze grappig vinden of niet. Speels plagen verschilt van ander spelgedrag, waarbij apen en mensen spelletjes met elkaar spelen. Met elkaar spelen is wederkerig, wat speels plagen juist niet is. De reactie op het speels plagen levert informatie op over de sociale regels en de hiërarchie binnen de groep. Dat is belangrijk om te overleven. Of de huidige sociale media in die categorie vallen is zeer de vraag. In elk geval bekijkt u het gedrag van uw kleinkind nu met andere ogen.

Lees meer over

Verloren maandag

Het Dubai Circus

Stille Nacht

Defender

door Jan Steenwinckel

23-02-2024

Mijn schoonzus wil een Defender.
Dat vertelde ze onlangs toen we samen zaten bij een etentje.
Een Defender. Ik moest mijn vriend Google raadplegen om te begrijpen wat het was.
Blijkt dat het een soort vrachtwagen is, die toegelaten wordt voor personenvervoer.
Het is een SUV, wist ze me te vertellen, een personenwagen die wat sportiever is dan de doorsnee wagen. Een waarmee je veiliger zit, want hoger.

Nu heb ik een vriend die in zijn jonge wilde jaren rally's reed, en van hem weet ik, dat in die wereld alles draait om lichter en lager. Ook in de formule 1 doet men er alles aan om de wagens lager en lichter te maken. In dergelijke wedstrijden zie je zelden vrachtwagens. Dus een Defender en sportief in één zin gebruiken, getuigt van bijzonder weinig kennis.

Maar mijn interesse was gewekt. Ik besloot die SUV's aan een klein eigen onderzoek te onderwerpen. Blijkt dat bijna iedereen daar nu mee rondrijdt. En wat ook blijkt is dat veel mensen veiligheid verwarren met 'hoog zitten'. Veiligheid voor de omstaander is niet belangrijk.

Zelden slagen die SUV's erin om tussen de lijntjes te parkeren

Zelden slagen die SUV's erin om tussen de lijntjes te parkeren. Nu kan ik zelf ook niet goed tussen de lijntjes parkeren, maar die wagens zijn gewoonweg te groot voor de plaatsjes.

Ook blijkt dat vooral vrouwen ermee rondrijden, of er wild van zijn. Misschien is de oude idee dat de wagen een verlengstuk is van de penis, dan toch fout gebleken?

Hoe dan ook, ik zag onlangs een vrouw sukkelen in de ondergrondse garage omdat de achterklep van haar SUV het plafond raakte bij het opendoen ...

Ik ben een tegendraadse mens, zegt mijn vrouw soms, en ik doe altijd anders dan de rest.
Maar in de keuze van onze auto's hebben we elkaar gevonden. Ze ziet dat type wagens niet graag, wellicht ook omdat ze de alternatieven zag, en er mee reed. Lichte, lage wagens met veel luxe, waarin het leuk zitten is, en die plezierig rijden. Dat je er geen eetplaats mee kunt vervoeren nemen we er graag bij. Wij rijden met een Sedan, al jaren. Ikzelf heb 18 jaar een Roadster gehad. Met pijn in het hart deed ik mijn MG'tje weg, omdat we nu eenmaal met één wagen verder kunnen. Mijn wagentje nam maar de helft van de plaats in van een Defender.

Maar een Defender zal het worden voor mijn schoonzus, en wellicht zal het niet lang duren voor ze er een zal hebben. Hopelijk parkeert ze niet in Gent op straat, want daar zetten ze geheid haar banden plat.

Maar wellicht loopt dat niet zo'n vaart, want ik vermoed dat ze met haar Defender niet eens de stad zal binnen mogen. Wellicht wegens te sportief. Ik laat haar maar in haar waan.

Lees meer over

Boerenprotest

Uittreding

Opkoper

Boerenprotest

door Jan Steenwinckel

20-02-2024

Laatst hadden we een etentje met vrienden.
Een van de koppels is boer. Of liever, ze hebben een sterke band met de boerenstiel.
Zij wordt niet graag aangeduid als boerin; ze vindt zichzelf eerder een zakenvrouw.
Hij is een echte boerenzoon. Samen zijn ze jarenlang actief geweest in de bloementeelt.
Sinds kort hebben ze een wijngaard. En hij? Hij kweekt schapen.

Hoe dan ook, hij bracht het gesprek op de boerenstiel.
Ik had me voorgenomen niet te reageren op zijn te verwachten uitlatingen, en hield me dus koest. Het viel al bij al nogal mee. Hij had vooral problemen met het verlies van landbouwareaal.

Natuurpunt ging volgens hem met alle goede landbouwgrond lopen om er distels op te kweken. En de boer? Die krijgt geld om te stoppen met de boerenstiel, maar betaalt daarop zestig procent belastingen! Wat ze geven, nemen ze direct terug af! Zo hield hij me voor.

Als ik er op terugkijk, dan had hij het vooral over zichzelf. De gronden die hij heeft geërfd van zijn ouders dreigen waardeloos te worden, waar hij wellicht dacht er bouwgrond van te maken.

Dichter bij huis, baat hij een wijngaard uit die gevaarlijk dicht bij een natuurgebied ligt. Zonder gekende opvolgers, dreigt ook dat natuurgebied te worden. En als hij uitgekocht wordt, zal hij belastingen moeten betalen ...

Tijdens mijn actieve loopbaan heb ik ambtshalve nogal wat met boeren te maken gehad. Mijn ervaringen zijn niet onverdeeld positief. Diegenen waarmee ik handelde waren stuk voor stuk kortzichtige, op winst beluste en niets ontziende mensen. Maar ik mag niet veralgemenen.

Ik heb geen probleem met hun recente verzuchtingen, immers ook de bedrijfsleiders waarmee ik in contact kwam, waren zo. Neen, mijn probleem met het boerenprotest ligt elders.

Ik zal steeds het recht op protesteren verdedigen. Bij protest is het normaal dat er hinder wordt veroorzaakt. De boodschap kunnen overbrengen is belangrijker dat de mogelijke last voor de gemeenschap. Iedereen heeft het recht (zelfs de plicht) om de aandacht te vestigen op onrecht. Daarvoor wil ik strijden.

Waar ik het moeilijk mee heb is de reactie van de samenleving

Waar ik het moeilijk mee heb is de reactie van de samenleving:
Straten worden afgezet, havens geblokkeerd, files georganiseerd. Al dat lijkt me legitiem. Maar de man in de straat vond het allemaal oké. De pers was massaal aanwezig, en het journaal wijdde dagelijks minimaal een half uur aan het protest. De boeren konden vrij hun grieven spuien, en zonder wederwoord of controle hele en halve waarheden verkondigen. In de zevende dag werd dat allemaal nog eens dunnetjes overgedaan.

Dat staat toch in schril contrast met de reacties van de samenleving als de vakbonden hun grieven uiten: als wij destijds een teen op straat zetten, werden we afgedreigd met boete en beslag. Deurwaarden en kort gedingen waren ons deel. Zelfs vervolgingen voor de rechtbank.

De publieke opinie sprak er schande over dat de vakbonden winkels blokkeerden. Als we geluk hadden, werd er een kort item aan gewijd op het einde van het journaal. In de zevende dag werd er soms een discussie aan gewijd, maar niet voordat een journalist alle feiten had gecontroleerd.

De politiek reageert al helemaal raar. Partijen die de beslissingen namen waartegen de boeren nu protesteren, vallen hun eigen beslissingen aan. Niet omdat ze plots het licht hebben gezien, maar omdat ze denken er electoraal garen bij te spinnen.

Dat heb ik allemaal niet gezegd tijdens ons etentje. Maar ik heb het er moeilijk mee. Over de grond van de zaak heb ik ook een mening, maar die doet er niet toe.
Ik zal er in ieder geval niet voor op straat komen.

Lees meer over

Uittreding

Opkoper

Gedachten

Beste koop

door André Vansteenbrugge

19-02-2024

Leven wij nog in een standenmaatschappij? Niet in de oude betekenis, toen adel en geestelijkheid bovenaan stonden. De laatste jaren is er echter een nieuwe stand groot geworden: de leegstand. Die heeft in vele steden en gemeenten de lokale middenstand gedeeltelijk verdrongen. Wie even een wandelingetje maakt in de winkelstraten, ziet dat het verschijnsel om zich heen grijpt.

De consument is vaak eerder gemakzuchtig en hij wordt op z’n wensen bediend

De toenemende zogenaamde e-commerce is daar natuurlijk voor een groot deel verantwoordelijk voor. De klant kan rustig voor zijn scherm kiezen uit een groot aanbod, verscheidene leveranciers die binnen 24 u. het gewenste ten huize afleveren en dat vaak tegen een lagere prijs dan in de buurtwinkel. De coronaperiode heeft hier zeker een belangrijke rol gespeeld. De verbruiker leerde dat het makkelijk en goedkoop was en dat hij sneller kreeg wat hij wenste. Waarom nog het huis uit, het verkeer in, zonder de zekerheid dat men zal vinden wat men wenst? De consument is vaak eerder gemakzuchtig en hij wordt op z’n wensen bediend.

Winkels brachten niet alleen producten voor de mensen, maar zij waren ook ontmoetingsplaatsen

Wie kan er iets op tegen hebben dat de koper de beste koop zoekt, dat hij zijn koopkracht maximaal benut? Zoiets spreekt toch vanzelf? Iedereen wil vooral het eigen profijt. Misschien. Maar wat gaat er niet verloren door de ondergang van de (kleine) middenstand? Die winkels brachten niet alleen producten voor de mensen, maar zij waren ook ontmoetingsplaatsen. Plekjes waar de mensen uit de buurt elkaar leerden kennen, waar er eens geroddeld kon worden, waar met andere woorden het gevoel van een gemeenschap warm werd gehouden. De klok terugdraaien zal wel niet gaan, daarvoor is men te zeer gehecht aan tijdwinst en gemak. Maar misschien, je weet nooit, als we nu eens met velen weer die lokale winkels gaan bezoeken, als we de mensen uit de buurt nog eens willen tegenkomen, misschien krijgen we dan ook weer wat meer samen-leving … Of ben ik te naïef?

Lees meer over

Van oude menschen …

Raindrops keep falling …

Ook niet tevreden?

Van oude menschen …

door André Vansteenbrugge

05-02-2024

Hoe vaak hoor je het niet, van leeftijdsgenoten of mensen die nog een trapje hoger zijn geklommen: “Oud worden, dat is wat…”. Een klacht omdat niet alles in het leven nog zo gemakkelijk gaat als vroeger. Toegegeven, er zijn heel wat dingen die ik nu ook niet kan, maar de meeste daarvan kon ik vroeger ook niet. Natuurlijk maak ik een grapje, maar dan vooral om duidelijk te maken dat we niet te veel moeten zeuren over het ouder worden en de nadelen daarvan. We kunnen dat alleen omdat we hier nog zijn. Hoeveel zouden niet met veel plezier de last van de oude dag gedragen hebben, mochten zij die kans hebben gekregen?

Voor nogal wat mensen lijkt het een probleem te zijn dat zij ouder worden en afscheid moeten nemen van dingen die vroeger vanzelf gingen

Hoe dan ook lijkt het voor nogal wat mensen een probleem te zijn dat zij ouder worden en geleidelijk afscheid moeten nemen van dingen die vroeger vanzelf gingen. Sommigen proberen dat te bestrijden door fanatiek te gaan sporten en fitnessen, wat op zich natuurlijk veel positieve effecten heeft. Maar onvermijdelijk komt de dag van het laten gaan. De eeuwige jeugd is ons niet gegeven, hoewel de mens van vandaag al een schijn van onsterfelijkheid heeft bereikt. Dan rijst al snel de vraag wat het leven nog waard is als men nog zo weinig kan doen.

Is het leven nog het leven waard als de minpunten talrijker worden dan de minpunten?

Maar moeten wij die kijk op het leven niet eens vernieuwen? Is een mens alleen waardevol zolang hij productief is, kan werken en een rol spelen in de samenleving? Is het leven nog het leven waard als de minpunten talrijker worden dan de minpunten? Wel, dan zeg ik vol overtuiging ja. Het leven is geen boekhoudprogramma, waarin bijgehouden moet worden hoe het zit met inkomsten en uitgaven. Ondanks het afnemen van de mogelijkheden blijft één zaak duidelijk: het is onze levenskracht die bepaalt of het nog de moeite waard is. Als we in onze oude dag (die precies alsmaar later aanbreekt) die kracht kunnen bewaren, dan zullen we ons niet afvragen wat voor zin het allemaal nog heeft. Het leven heeft geen zin, geen uiteindelijk doel, dan zichzelf. Dus leef ten volle de tijd die jou wordt toebedeeld.

Lees meer over

Ook niet tevreden?

Raindrops keep falling …

Alleen met velen

Abonneer op Plussers aan het woord