Een van de schadelijkste en meest vernietigende overtuigingen van onze tijd is dat er geen morgen meer is. De toekomst is zo onzeker en wordt zo dreigend voorgesteld dat veel mensen geloven dat de enige oplossing is enkel in het hier en nu te leven. Wat er hierna, na ons, komt, daar hoeven we niet aan te denken. Dus: geniet, consumeer, leef alsof het allemaal niet op kan.
Wat er hierna, na ons, komt, daar hoeven we niet aan te denken
Ook al lijkt dat een antwoord te zijn op de zwarte voorspellingen van de milieumensen en vele economen, het is geen goede reactie. We kunnen vandaag toch niet grenzeloos profiteren van het leven, zoals dat heet, als we daarbij moeten denken dat de generaties na ons minder of niets over zullen hebben. Op een kleine groep bevoorrechten na die in de weelde zullen baden en in afgesloten gemeenschappen, zwaar beveiligd, gaan leven. De rest zal meer dan ooit moeten wroeten om zich staande te houden. Op een lager niveau van welstand dan wij nu gewoon zijn.
Toch bestaat de enige echte menselijke keuze erin het eigen leven te overstijgen. Ooit waren wij er niet en binnen afzienbare tijd zullen wij er niet meer zijn. Niet lang daarna zullen al onze sporen ook zijn uitgewist. Wat zijn we dan met dat profiteren geweest? Niets beter dan de redeloze dieren.
Zonder die vlam van hoop wordt vandaag koud en droevig
Daarom zijn wij het voor onszelf verplicht vooruit te kijken, ons een toekomst te verbeelden waarin de meeste mensen een beter leven hebben. Daarom niet op materieel vlak (nog méér dingen brengen niet méér geluk), maar op menselijk vlak. De materiële levensstandaard ondergeschikt aan de psychologische. Het klinkt naïef optimistisch, maar zonder die vlam van hoop wordt vandaag koud en droevig. De verwrongen moderne mens moet veranderen in de werkelijke mens. Een hele opdracht.