Veilig en/of vrij?

02-04-2025

Je doet er als stad alles aan om je ‘op de kaart te zetten’. Je betaalt duizenden euro’s om de Ronde van Vlaanderen in je centrum te laten aankomen. Maar dan plots krijg je veel meer aandacht omdat er in het Woonzorgcentrum onaanvaardbare zaken gebeuren. Het leven is niet eerlijk. Opeens sta je dan voor een paar weken overal in het nieuws. Natuurlijk, heel spoedig is die storm ook wel over, want er zal wel ergens een of andere BV een been breken of zijn kat verliezen en dan is dat hier allemaal vergeten.

Plots krijg je veel meer aandacht omdat er in het Woonzorgcentrum onaanvaardbare zaken gebeuren

Intussen krijg je een luide roep om meer controle, meer veiligheid, meer ‘procedures’. Kortom, men wil alles nog wat meer reglementeren. Want, veiligheid is het allerbelangrijkst. Natuurlijk, we moeten durven veronderstellen dat mensen in een WZC veilig kunnen leven. Het soort mishandelingen die in Oudenaarde gebeurd zijn, kan echt niet. Politie en justitie zullen daar dan ook terecht tegen optreden. Het tumult in de media en de lokale politiek zou daar ondergeschikt aan moeten zijn.

Eén zaak is echter zeker: niemand kan zulke dingen helemaal voorkomen. Mensen zijn vaak onvoorspelbaar en oncontroleerbaar. Dat lossen we met geen enkele wet, regel of procedure op. Tenzij we natuurlijk tot in het extreme willen gaan en een politiek systeem uitbouwen waarin de controle en de veiligheid boven alles gaan. Waarin de ene de andere controleert en alle fouten, vergissingen, tekortkomingen onmiddellijk gemeld worden. Zo’n systeem heeft al bestaan en bestaat nog, maar wij zijn blij dat dat niet bij ons is. We veroordelen landen die op die manier werken. De hele roep om die wandaden te voorkomen door nog meer regeltjes en rapporten is dan ook kortetermijnpolitiek.

Mensen zijn vaak onvoorspelbaar en oncontroleerbaar, dat lossen we met geen enkele wet, regel of procedure op

Pleit ik voor straffeloosheid? Zeker niet. De daders moeten op een goede manier worden aangepakt, vooral met het oog op de/hun toekomst. De slachtoffers moeten worden geholpen. Maar voor de rest moet het vertrouwen in de ander worden hersteld. “De meeste mensen deugen”, schreef een Nederlandse journalist in zijn boek en laat dat het uitgangspunt zijn waarmee we naar de wereld kijken. Het maakt het leven alvast een stuk positiever en aangenamer.

Lees meer over

Doodgewoon of gewoon dood?

Hard labeur

Pas toch op!

Doodgewoon of gewoon dood?

door André Vansteenbrugge

19-03-2025

Hoe zit het ermee? Heb je de noodvoorraden al opgeslagen? Pakken toiletpapier in de eerste plaats, dat hebben we bij corona geleerd, nietwaar. Voor de rest de vriezer goed gevuld met voedsel dat een langere tijd bewaard kan worden. Een beetje jammer natuurlijk als de elektriciteit het dan ook zou begeven. In elk geval genieten sommigen van deze sfeer van angst en dreiging. Eindelijk hebben we bijna zelfs een Minister van Oorlog. Zo’n kans, daar had niemand toch van durven dromen?

Eindelijk hebben we bijna zelfs een Minister van Oorlog

Of vind je het ook allemaal eerder zorgwekkend omdat er precies alles aan wordt gedaan om ons te wennen aan zo’n oorlog? Diegenen die nu op de eerste rij staan om de geesten daarvoor warm te maken, hebben natuurlijk geen enkel besef van wat oorlogstijd écht inhoudt. Zoals jij, beste lezer, wellicht ook pas nà die tweede oorlog het licht hebt gezien. Oorlog is voor ons in dit land dan ook vooral geschiedenis of een gebeurtenis die zich elders afspeelt, het liefst ver weg en met mensen die er wat anders uitzien dan wij. In onze kijkkasten kunnen we dan alles volgen en even medeleven, om zo snel mogelijk daarna toch maar De Kampioenen, Thuis of Familie te kijken. Want, eerlijk gezegd: laat ons toch nog wat met rust.

Oorlog is voor ons in dit land vooral geschiedenis of een gebeurtenis die zich elders afspeelt

Natuurlijk zorgen de ontwikkelingen in de wereld niet echt voor grote gerustheid. Diegenen die het het meest voor het zeggen hebben, lijken op dit moment geen toonbeelden van menselijkheid te zijn. Of je nu links of rechts kijkt, het is geen opwekkend schouwspel. Maar wij, de vergeten doodgewone burgers, wat kunnen wij nu doen? Alvast niet meegaan in de koortsdroom van geweld die ons wordt voorgespiegeld. Het is meer dan ooit tijd om duidelijk te kiezen voor de andere weg: diplomatie, onderhandelingen, compromissen. Oh ja, compromissen. Niemand kan altijd alles hebben en dus moeten we streven naar evenwicht. Wij, die gewone burgers, kunnen enkel onze stem laten horen bij diegenen die wij verkozen hebben. Het is immers de taak van de politiek tegenstrijdige belangen te verzoenen en een leefbare samenleving te maken. Het is politiek gezien een interessante periode. Nu eens kijken wie hier orde op zaken brengt. Dat is meer dan een wens, het is een opdracht.

Lees meer over

Pas toch op!

Hard labeur

Voor wie de klokken komen …

Pas toch op!

door André Vansteenbrugge

03-03-2025

Doe je ook soms/geregeld aan kinderoppas voor een of meer van de kleinkinderen? Als je dat doet, dan gebeurt dat meer dan waarschijnlijk gratis (tot spijt van diegenen die menen dat ‘gratis’ niet bestaat). Alleen zou je daar, om economische redenen, eigenlijk mee moeten ophouden. Waarom, zeg je? Wel, als grootouders aan opvang doen, dan draagt dat niet bij tot het Bruto Binnenlands Product. Met andere woorden: als de opvang door andere mensen gebeurt, tegen betaling, dan heeft die opvang wél economisch belang.

Als grootouders aan opvang doen, dan draagt dat niet bij tot het Bruto Binnenlands Product

Natuurlijk wil ik er hier niet voor pleiten dat alle grootouders zich nu dringend laten vervangen door betaalde opvangkrachten. Integendeel. Wat ik duidelijk wil maken, voor zover dat nog niet voor iedereen klaar is, is dat er heel wat werk verricht wordt dat niet in die economische statistieken terechtkomt. Niet alleen de kinderoppas, maar b.v. ook alle huishoudelijk werk, de zovele activiteiten in het vrijwilligerswerk, enz. Het leven terugbrengen tot financiële berekeningen en statistieken is het leven tekortdoen. Wat een geluk immers dat er zoveel leven is buiten die cijfers. Het jammere is dat we op basis van alle berichten die over onze hoofden worden uitgegoten, wel zouden denken dat alleen het meetbare en telbare van belang is.

Dat betekent ook dat niet de koopkracht de kern van het bestaan moet zijn, maar wel de leef-kracht

Het is echt dringend tijd dat we de economie en al haar aanhangsels weer de plaats geven die ze verdient, dat wil zeggen als hulpmiddel voor het leven. Ten dienste van het leven en niet omgekeerd zoals wij in onze wereld zijn gaan geloven. Dat betekent ook dat niet de koopkracht de kern van het bestaan moet zijn, maar wel de leef-kracht. In plaats van steeds meer en meer te kopen vanuit het waanidee dat we dan ook meer hebben en dus meer zijn, moeten we gewoon meer aandacht geven aan het leven. Want als dàt op is, dan blijft er voor ons van de rest niets meer over.

Lees meer over

Hard labeur

Voor wie de klokken komen …

Ziende blind?

Hard labeur

door André Vansteenbrugge

14-02-2025

Het is de laatste weken weer duidelijk geworden. De jacht op mensen die niet werken, is geopend. De leefloners moeten aan het werk worden gezet, het kan immers niet dat ze een vergoeding krijgen waar ze niets voor moeten doen. Hierbij vergeten de meesten wel dat het niet echt een grote gunst is om van een leefloon te moeten rondkomen. Wie in die categorie valt, kan zich zeker niet te veel permitteren.

Wie er eens goed over nadenkt, kan besluiten dat werken iets is dat wordt opgedrongen

Hoe dan ook leeft de dwanggedachte dat meer mensen moeten werken. De hardwerkende Vlaming komt altijd op het toneel als het hierover gaat. Maar wil die Vlaming echt wel zo hard werken? Wie er eens goed over nadenkt, kan – vaak uit eigen ervaring – besluiten dat werken iets is dat wordt opgedrongen. Nogal wat arbeid is immers niet bijzonder aantrekkelijk. Wie zo’n job heeft, gaat meestal werken omdat hij of zij niet anders kan. Zodra de gelegenheid zich voordoet, legt men het werk immers aan de kant. Vandaar de vele bars en feestjes die de weekends moeten vullen. Velen willen zoveel mogelijk ontsnappen aan dat werk. Net diegenen die die onaantrekkelijke en/of vervelende jobs invullen, vinden het meest dat de niet-actieven gestraft moeten worden. Eigenlijk zouden velen liever zelf niet of minder actief zijn, maar zij hebben het geld nodig voor die QLed-tv of die citytrip naar ergens een eind weg. Mochten ze de Lotto winnen, dan gingen ze direct in levenslange vakantie.

Vandaar de vele bars en feestjes die de weekends moeten vullen, velen willen zoveel mogelijk ontsnappen aan dat werk

Daarom wil ik hier pleiten voor meer begrip voor diegenen die afhankelijk zijn van een tegemoetkoming, in welke vorm dan ook. De meesten van die mensen zijn echt niet te benijden. Omdat er een deel van die groep liever profiteert van de maatschappij, worden ze allemaal slecht bekeken. Zou het niet beter én socialistischer zijn dat we ons echt bekommeren om die mensen die onderaan de maatschappelijke ladder zitten? Of willen we enkel socialist en sociaal zijn voor diegenen die het beter hebben? Ik heb alvast mijn keuze gemaakt.

Lees meer over

Voor wie de klokken komen …

Ziende blind?

Nooit genoeg?

Voor wie de klokken komen …

door André Vansteenbrugge

05-02-2025

Februari is begonnen en dan komt de lente stilaan in zicht. Dat moeten ze in sommige winkelketens toch gedacht hebben, want de paaseieren zijn al gelegd. Je houdt het toch niet voor mogelijk? Nog maar net zijn de kerstgekte en de wintersolden voorbij en daar wordt de paasklok al aangekondigd. Tussendoor nog snel even Valentijnen, want daar is ook nog wel wat mee te verdienen. Kortom, het jaar wordt opgedeeld in koopseizoenen. De burger is straks alleen nog consument, zolang hij nog wat geld te spenderen heeft.

Nog maar net zijn de kerstgekte en de wintersolden voorbij en daar wordt de paasklok al aangekondigd

Natuurlijk, de economie moet draaien en de concurrentie is scherp. Maar moeten we dan ook aanvaarden dat de kalender voortdurend weken vooroploopt op de feiten? Is het ook maar enigszins gezond dat de kooplust het meer en meer haalt van de levenslust? Want, zeg nu zelf, zijn de mensen vandaag de dag dan zoveel tevredener (ik durf het woord ‘gelukkiger’ nog niet te gebruiken) nu ze zonder onderbreking geld moeten uitgeven? Voortdurend komen er berichten over de koopkracht die beschermd moet worden, maar als die enkel dient om meer uit te geven dan gezond is, dan moeten we ons toch vragen stellen. Vroeger hebben onze grootouders ervoor gevochten om wat over te hebben om eens iets meer te kunnen kopen dan de dagelijks noodzakelijke dingen. Toen konden mensen niet te veel kopen, alvast weinig meer dan ze aankonden.

Vroeger hebben onze grootouders ervoor gevochten om wat over te hebben om eens iets meer te kunnen kopen dan de dagelijks noodzakelijke dingen

Maar dankzij de kredietkaarten en de aanhoudende jacht op meer en nieuw wordt de echte koopkracht aangetast door het te veel uitgeven. Velen lopen dan ook gebukt onder leningen waar ze jaren aan moeten afbetalen. Was het dan nog om een degelijk eigen huis te verwerven, dan zou je dat nog kunnen aanvaarden. Maar tegenwoordig krijg je alles op afbetaling. Gevolg: velen lopen recht in de val. De strop rond de hals verhindert een vrij leven, genieten van wat men zich kan permitteren. Daarom: laat die paaseitjes in de rekken liggen. Vergeet de kooplust en herwin de levenslust. Echt waar, een goedkope remedie. Word weer vrij om niét te kopen.

Lees meer over

Ziende blind?

Nooit genoeg?

Onder de sterren

Ziende blind?

door André Vansteenbrugge

04-02-2025

Naarmate we wat ouder worden, gaan sommige dingen wat moeizamer of niet meer. We lopen wat minder soepel, hoewel enkelen er alles aan doen om voldoende te bewegen. We horen een stuk minder goed en dragen dus extra oortjes. Maar wat we meestal wel goed kunnen blijven doen, is kijken. Dat gaat vanzelf.

Maar wat we meestal wel goed kunnen blijven doen, is kijken

Het is dan ook geen wonder dat veel senioren elke dag uren, om niet te zeggen meer dan de helft van de dag, voor de televisie doorbrengen. De gemakkelijkste huisgenoot die van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat ons bezig kan houden. We hoeven er geen moeite voor te doen, één klik op een knop volstaat. Daarna blijft nog één activiteit over: kijken. Wat er ook (maar) te zien is, er wordt gekeken. De tijd is al lang voorbij dat er vragen werden gesteld bij wàt er te zien is. Alles is blijkbaar interessant, want de televisie brengt de wereld in onze huiskamer. Of dat was toch wat jaren geleden als slogan werd gebruikt.

De vraag is wel welke wereld en of die wereld die wordt aangeboden, wel zo echt is. De kijker krijgt inderdaad van alles te zien, maar of dat ook maar enige kijkwaarde heeft, wordt niet meer gevraagd. Ergens een voetbalwedstrijd? Een half uur vóór het begin en even lang daarna wordt er gekeken, want er zijn voor- en nababbels. Ook ander ‘nieuws’ is vaak vulling zonder voedingswaarde. Zo ook nu de met veel gedruis aangekondigde inauguratie van de Amerikaanse leider. Een ‘plechtigheid’ waarbij eigenlijk niets gebeurt, dan de herhaling van enkele ceremoniële handelingen en wat praatjes. Die praatjes en dan nog meer commentaar. Het is eigenlijk ook geen gebeurtenis, in de zin van iets dat gebeurt, maar een opvoering, een heel middelmatig toneelstukje. En toch kijkt een groot deel van de wereld zich daar blind op. Voorbeelden als deze zijn talloos.

Ook ander ‘nieuws’ is vaak vulling zonder voedingswaarde

Zouden wij, lieve lezers, ons niet moeten verzetten en de kijkcultuur vervangen door een doe-cultuur? Misschien is het voor ons levensgenot toch beter zélf met dingen bezig te zijn en ons eigen geestelijk voedsel te zoeken dan passief te kijken naar wat voor ons wordt afgedraaid? “Ontwaakt”, … (zo begon ooit een opstandige tekst) en maak er weer iets van. We zijn sterker dan men denkt!

Lees meer over

Nooit genoeg?

Onder de sterren

Geen nieuws vandaag?

Nooit genoeg?

door André Vansteenbrugge

13-01-2025

Wij zijn er met z’n allen weer ingestapt, in het nieuwe jaar. Wensen en geschenken zijn uitgewisseld en sommigen hebben hun koopkracht wat op de proef gesteld. De verleidingen van de commercie zorgen ervoor dat er meer, soms veel meer wordt uitgegeven dan men had verwacht. Een goede zaak voor de middenstand, hoewel die meer en meer verdrongen is door de internetbestellingen. Wat blijft, zijn de verspillingen die onze gekke economie moeten doen draaien.

Intussen kampen scholen met personeelsgebrek, is de huisvesting onvoldoende en loopt het aantal depressies en burn-outs voortdurend op

Zoals een Engelse auteur 50 jaar geleden al schreef, is het lachwekkend dat de industrie ons moet prikkelen om van haar goederen af te komen. Intussen kampen scholen met personeelsgebrek, is de huisvesting onvoldoende en loopt het aantal depressies en burn-outs voortdurend op. Een overvloed aan dingen om te kopen en te hebben tegenover een megatekort aan dingen die het leven de moeite waard maken. De illusie dat men zijn geluk kan kopen, houdt de moderne mens gevangen in een onophoudelijke koers om meer. Maar misschien is er ook op dat vlak een grens waarboven de mens begint te walgen van de overvloed. En dat begint al bij de heel kleintjes. Die worden na de passage van de sint en de kerstman zo overladen dat ze zelfs geen tijd hebben om ervan te genieten. Nauwelijks is het ene uitgepakt of het andere staat al klaar. Zo leren ze van jongs af aan dat alles vervangbaar is en dus ook mensen. Waarom zouden ze zich nog aan iets hechten?

Niet alles wat nieuw is, betekent vooruitgang

Misschien vindt u, beste lezer, dat allemaal nogal prekerig en weinig optimistisch. Dat kan. Maar toch loont het de moeite eens stil te staan bij die koopdwang, die onbevredigde behoefte steeds meer en/of steeds iets anders te willen. Het waanidee van permanente groei die gelijkgesteld wordt met eeuwige vooruitgang, is enkel een waanidee. Het leven is geen voortdurende vooruitgang, het kabbelt nu eens vooruit, dan weer wat achteruit. Niet alles wat nieuw is, betekent vooruitgang. Een klein beetje conservatief zijn, dat wil zeggen bewaren wat je hebt, kan best voor heel wat winst zorgen. Levenswinst. Het besef dat dit ons enige leven is en dat we er zorg voor moeten dragen.

Lees meer over

Onder de sterren

Geef ons heden

Geen nieuws vandaag?

Onder de sterren

door André Vansteenbrugge

19-12-2024

We zijn weer in die dagen aanbeland, de dagen waarin een verhaal van een goede tweeduizend jaar geleden alle andere berichten verdringt. Natuurlijk, in medialand is men al zeker een maand geleden begonnen met kerstfilms en vooral kerstverkoop. Het geld moet nu eenmaal rollen en wie er niet voldoende van in kas heeft, krijgt alles op krediet.

Als we over vluchtelingen spreken, dan vergeten we er meer dan we ons kunnen voorstellen

Hoe dan ook is dat verhaal van mensen op zoek naar onderdak nog heel actueel, jammer genoeg. Als we over vluchtelingen spreken, dan vergeten we er meer dan we ons kunnen voorstellen. Niet allemaal halen ze nog het nieuws. In deze tijd van overvloed en consumeren is het zelfs zo ver gekomen dat in ons noordelijke buurland de minimale voorzieningen voor uitgeprocedeerde asielzoekers dreigen te worden afgeschaft. Want ja, er moet bezuinigd worden, de staatsschuld wordt te groot. Daarbij wordt even voorbijgegaan aan het feit dat intussen anderen zonder schuldgevoel zichzelf meer dan rijkelijk bedienen uit de kassen van de samenleving. Maar ja, die hebben dat eerlijk verdiend, nietwaar?

Terwijl de kersttafels worden overladen, kunnen de mensen aan de onderkant maar beter creperen

Zelfs elementair onderdak wordt velen ontzegd, geen sprake nog van een stal. Neen, omdat sommigen hier niet legaal zijn, ‘zonder papieren’, hebben zij geen recht op leven. Terwijl de kersttafels worden overladen (tenminste op de plaatsen waar de middelen ervoor aanwezig zijn), kunnen de mensen aan de onderkant maar beter creperen. Eerder zullen we vers geld vinden om nieuw wapentuig binnen te halen, dan middelen om diegenen die volledig buiten de samenleving vallen, te ondersteunen. Elke dag opnieuw wordt de kloof groter, elke dag worden die mensen meer ontmenselijkt. Intussen sturen we boodschappen over ‘vrede op aarde’. Een mooi ideaal. Maar om dat te bereiken moeten we er eerst voor zorgen dat de rijkdom van deze planeet op een rechtvaardige wijze wordt verdeeld. Laat ons als goed voornemen voor het komende jaar dan ook afspreken dat we echte socialisten willen worden. Dat we alle mensen op Aarde een dak boven het hoofd wensen, een plek, al is het maar een kleine, waar zij een echt leven kunnen hebben. Als er al een ster is die we moeten volgen, laat het dan een zijn die daarnaartoe gaat.

Lees meer over

Geen nieuws vandaag?

Geef ons heden

De vlucht naar de toekomst

Geen nieuws vandaag?

door André Vansteenbrugge

10-12-2024

Herinner je het nog? Die bergen autowrakken, willekeurig op elkaar gestapeld in een land niet zo ver van hier. Het was enige tijd elke dag wel in het nieuws, maar intussen zijn wij dat al lang vergeten. Dat een bekende Vlaming een zwaar ongeval heeft gehad, hebben we bijna tot in het detail kunnen lezen. Maar die ellende in Spanje, kom zeg, dat is geen nieuws meer. Daar kunnen we toch geen aandacht meer aan besteden.

De opium van het volk is niet langer de godsdienst, we zijn er sterk op vooruitgegaan

En zo gaat het in onze informatiemaatschappij. Elke dag zitten duizenden mensen b.v. ‘s avonds vol verwachting naar het Journaal te kijken, eventueel gevolgd door zogenaamde duidingsprogramma’s. Elke dag dingen om naar te kijken en naar te luisteren. We moeten immers op de hoogte blijven, mee zijn met alles. Zo werd ons toch geleerd. Want natuurlijk blijven wij niet op de hoogte. Wij slikken wat op die schermen wordt vertoond, wat even wat belang lijkt te hebben. Want morgen is er weer iets anders dat ons bezig kan houden, zonder dat het evenwel enige invloed heeft op ons leven. We kijken. Wat er ook vertoond wordt. Als het maar beweegt. De opium van het volk is niet langer de godsdienst, we zijn er sterk op vooruitgegaan.

Veertien dagen geen televisie, radio en internet, en het oproer breekt los

Zoveel jaar geleden heeft een bekende filosoof daar al over geschreven. Hij zei toen dat het eenvoudig zou zijn om de revolutie te laten uitbreken. Veertien dagen geen televisie en radio, en vandaag daarbij veertien dagen zonder internet, en het oproer breekt los. Want mensen kunnen heel veel verdragen, maar niet het gevoel van leegte dat dan zou ontstaan. Daarom is al die vulling, zonder veel eisen voor kwaliteit, meer dan nodig.

Maar moeten we niet wakker worden en zélf gaan leven, in plaats van te zitten kijken naar wat voor onze ogen wordt afgedraaid? Een boek lezen, bij een vereniging aansluiten, vrijwilligerswerk doen, er zijn zoveel mogelijkheden om de dode tijd weer levend te maken. Begin eraan. Vandaag. Want je weet niet hoeveel tijd je nog te verliezen hebt.

Lees meer over

Geef ons heden

De vlucht naar de toekomst

Een betere investering

Geef ons heden

door André Vansteenbrugge

05-12-2024

Vandaag moest ik nog eens naar de supermarkt voor een en ander. Meestal koop ik bij de buurtwinkel, maar soms is het handig van alles in één keer te kunnen meenemen. Bij de ingang stond een vriendelijke meneer die de bezoekers ertoe probeerde te overhalen een maaltijdbon mee te nemen. Een eenvoudige manier om mensen in nood althans aan een beetje eten te helpen. Veel bewondering voor deze vrijwilliger en zijn collega’s die daar de klanten proberen te overhalen (op een zachte manier) om iets weg te schenken. Een mooi initiatief.

Anderzijds, in wat voor samenleving bevinden wij ons als het nodig is dat zulke acties nodig zijn? Hoe kan het dat het in een land als het onze, een van de welvarendste ter wereld, van de goede wil van mensen afhangt of iemand anders te eten heeft? Natuurlijk is het heel positief dat er op deze manier toch iéts wordt gedaan aan de grootste armoede. Maar toch. Het is toch wraakroepend dat het op deze manier moet gebeuren, via liefdadigheid, en dat het niet vanzelf spreekt dat een mens in ons land ten minste te eten heeft.

Elementaire zaken zoals voeding en huisvesting zouden toch niet mogen afhangen van een gevoel van naastenliefde

Hier ligt toch een grote verantwoordelijkheid voor onze verschillende regeringen en besturen. Elementaire zaken zoals voeding en huisvesting zouden toch niet mogen afhangen van een gevoel van naastenliefde. Dergelijke basisbehoeften dienen in een maatschappij natuurlijk aanwezig te zijn. Terwijl sommigen zonder veel problemen kunnen gaan dineren in veelsterrenrestaurants, met een factuur waarmee anderen meer dan een week kunnen leven, blijven voor die anderen enkel kruimels over. Ja, ze kunnen naar de Voedselbank of een andere hulporganisatie. Maar daarnaartoe stappen is ook niet zo evident. Schaamte, de weg niet kennen, hopeloosheid, zoveel redenen om dat niet te doen.

Een ding is toch duidelijk: de trickle-down-economie, waarbij de welvaart geleidelijk van boven naar beneden verspreid wordt, is een sprookje. De enige echte oplossing is van armoede geschiedenis maken.

Lees meer over

De vlucht naar de toekomst

Een betere investering

Mijmeren

Abonneer op André Vansteenbrugge