Waarvoor kiezen we (2)?
Volgend jaar mogen of moeten we weer naar de stembus. De Vlamingen hebben nu het voorrecht gekregen niet uit hun huis te moeten komen voor de lokale verkiezingen. Tenzij zij natuurlijk aangeduid zijn om in het stem- of telbureau te zetelen. Of die opkomstplicht afschaffen een wijze beslissing is geweest, zal later blijken. Zeker als diegenen die daarvoor geijverd hebben, er een koude douche aan overhouden.
Plots zijn de boeren weer zo levensbelangrijk dat zij alle steun moeten krijgen
Intussen valt het op hoe de politiek stilaan de ‘vergeten groepen’ ontdekt. Plots zijn de boeren weer zo levensbelangrijk dat zij alle steun moeten krijgen. Al die beperkingen die hun worden opgelegd, moeten worden teruggeschroefd. Of tenminste een beetje uitgesteld. Tot na de verkiezingen. Daarnaast zijn ook de zogenaamde senioren weer ontdekt. Hadden we een aantal jaren geleden nog een aparte partij voor de 60-plusser, het al lang vergeten WOW, dan hebben sommigen nu die groep weer in het vizier. Het gaat dan ook om een groeiende groep van mensen die een belangrijke rol kunnen spelen in het stemhokje. Bovendien mag men ervan uitgaan dat bij die plussers de meesten wél nog de moeite zullen doen om een bolletje te gaan kleuren. Is het niet uit burgerzin, dan wel omdat zij het zo gewoon zijn.
Hier en daar wat bomen planten of tegels wippen, dat is wel leuk, maar vooral een schijnoplossing
De grote vraag is evenwel waarvoor wij gaan kiezen. Een verder zetten van de huidige politiek zodat alles zoveel mogelijk bij het oude blijft? Of liever eens een duidelijke keuze voor een echte samenleving die niet alleen gericht is op zoveel mogelijk verbruiken in de kortst mogelijke tijd? Een samenleving die ervoor zorgt dat de keuzes in de toekomst nog open blijven, die niet enkel het hier en nu aangenaam wil maken, maar ook een wereld wil behouden voor de kinderen en kleinkinderen? Stilaan moet het toch duidelijk zijn dat wij niet op deze manier kunnen doorgaan. Hier en daar wat bomen planten of tegels wippen, dat is wel leuk, maar vooral een schijnoplossing. Wij moeten kiezen voor een menswaardig leven, voor jong en oud. Met andere woorden: we mogen niet alles zomaar laten gebeuren. Wij moeten het zelf doén gebeuren. Eén voor één. Samen voor allen.
