Van muizen en mensen
Een hele tijd geleden hadden de mensen priesters en profeten nodig. Figuren die in direct contact beweerden te staan met Het Hogere en die als tussenpersonen de massa konden helpen en leiden. Intussen zijn die al wat meer van hun wolk gedonderd. De goede priesters blijven in de samenleving een zinvolle rol spelen, maar zij zijn niet langer de vertegenwoordigers van het goddelijke. De profeten zijn werkloos geworden.
De meeste beleidsmakers kennen van IT zo weinig dat zij liever hun mond houden dan vragen te stellen bij de nieuwe upgrades en updates.
Hoe dan ook is de mens er ogenschijnlijk niet toe in staat om zonder zulke personen en hun geheimtaal te leven. Dat verklaart voor een belangrijk deel de positie van de informatici in onze tijd. Net als hun voorgangers hanteren zij een taaltje waar de gewone sterveling zo goed als niets van snapt en alle informatici houden het belang van hun klasse in stand. De meeste beleidsmakers kennen van IT immers zo weinig dat zij liever hun mond houden dan vragen te stellen bij de nieuwe noodzakelijke upgrades en updates. Die laatste zijn altijd onvermijdelijk want het systeem bevrucht zichzelf. Om de zoveel tijd moeten er aanpassingen gebeuren, zijn er dus nieuwe investeringen nodig én is er dus meer werk en geld voor de heilige sector.
Kan ik niet mee met mijn tijd en verzet ik me daarom tegen deze evolutie? (Ik vraag me overigens geregeld af waarom iemand met z’n tijd mee moet zijn … Als die tijd in de verkeerde richting gaat, dan moet je toch niet meestappen?).
Neen, ik maak gebruik van een aantal pluspunten van de computer, het internet, de digitalisering. Zonder probleem. Maar ik vraag me af of de vergoddelijking van dat hele netwerk wel zo gezond is.
Die digitale wereld is niet de echte. Laat ons dus maar de wereld van de mensen omarmen.
