U kijkt toch ook?

Wellicht is nooit eerder in de geschiedenis een beter verdovend middel ontwikkeld dan de televisie. Terwijl men krant, tijdschrift of boek die vervelen, neerlegt en iets anders zoekt, is de kijkbuis een lichtbak geworden waar de gebruikers (oh ja, ik had het over verdovende middelen, nietwaar) willoos aan verslaafd zijn. Wat er ook getoond wordt, er wordt gekeken. Misschien niet voortdurend naar hetzelfde – zappen behoort nu eenmaal tot de mogelijkheden -, maar het kijken blijft.

Ooit zag men in de tv een revolutionair communicatiemiddel dat de ogen van de kijker zou doen opengaan. Een bron van informatie, een venster op de wereld, een manier om te ontsnappen aan de enge kring van eigen huis en dorp. Beter en directer dan het boek kon de televisie de geesten verruimen. Vooral het gemak waarmee alles in de huiskamer zou komen, was een troef waartegen de oude media het moesten afleggen. Schooltelevisie, documentaires, informatieve programma’s, enz. zouden de mensen slimmer en kritischer maken. Daarnaast kreeg de kijker ook de kans om zich thuis, zonder extra moeite, te ontspannen.

Televisie is vandaag de dag bijna uitsluitend verstrooiing

Intussen is nog weinig méér overgebleven dan dat laatste. Televisie is vandaag de dag bijna uitsluitend verstrooiing. Elke dag zoveel zenders en om het meest programma’s die geen enkele denkactiviteit vragen. De kijker/kleuter zit voor het scherm en blijft onder hypnose zitten. Zelfs het journaal is verworden tot vermaak. Altijd is er evenveel tijd voor uitgetrokken en als er niets nieuws is, dan vullen we het met om het even wat. Alles zorgt ervoor dat elke dag weer op de vorige en op de volgende lijkt. Wat een geruststelling! Wat een verspilling van tijd en mogelijkheden.

Daarom: druk die knop uit! Wees maar gerust, ook als u niet kijkt: de wereld draait door!