Topsport voor Plus
Na de Tweede Wereldoorlog is met de vrede, waarvan men toen even dacht dat ze altijd zou duren, het tijdperk van de sport aangebroken. Dankzij de toegenomen welvaart kregen de mensen meer tijd en ruimte om zich daarmee bezig te houden, ofwel als deelnemer ofwel als kijker. De komst van de televisie zou daar nog een aardig duwtje aan geven. De echte ‘sportman’ hoefde zichzelf niet moe te maken, kijken volstond.
iedereen kan deelnemen zonder daarvoor lange trainingen te moeten doorstaan
Vanaf dan kregen vooral wielrennen en voetbal massale belangstelling en die is blijven duren. Nochtans is er één sport, die intussen bij het publiek dat toen is opgegroeid, nog populairder geworden. Waar men gaat langs Vlaamse wegen, komt men nu petanquebanen tegen. Het volkse ‘jeu de boules’ is het spel, wat zeg ik: de sport, bij uitstek voor de senioren. Een heel democratische activiteit, want iedereen kan deelnemen zonder daarvoor lange trainingen te moeten doorstaan. Terwijl er enerzijds voldoende lichamelijke beweging in het spel zit, is het aan de andere kant ook niet zo belastend dat velen er enkel naar kunnen kijken. Bovendien is het niet discriminerend, zowel de dames als de heren kunnen het beoefenen.
Een ander voordeel is dat men het spel al met z’n tweeën kan spelen, hoewel het natuurlijker veel plezieriger is met z’n vieren of zelfs met z’n zessen. In dat geval komt de echte charme van de activiteit nog beter tot uiting. Tussen de beurten door is er dan meer ruimte voor het nuttigen van de noodzakelijke doping. Bij de enen zal dat het gewone pintje zijn, bij anderen is een glaasje rosé (of een pastis?) de eerste keuze. In de loop van de dag kan het precies afmeten van de afstanden daar wel wat onder lijden, maar het motto ‘deelnemen is belangrijker dan winnen’ wordt bij het petanquen nooit vergeten. Het enige waar we nu nog op moeten wachten, is dat Ruben Van Gucht of Maarten Vangramberen de ballen hebben om ermee op tv te komen.
(P.S. de afbeelding is voor de echte petanquespelers wel duidelijk).
