't is ol no de wuppe

Ik kwam onlangs een vriend tegen. Een West-Vlaming, maar dat begreep je al.
Alles was om zeep volgens hem.
't is ol no de wuppe. Zo hield hij mij voor.

Als het goed is, mag en moet het ook gezegd worden

Het lijstje dat hij opsomde oogde inderdaad bijzonder dramatisch:

de oorlog in Oekraïne bedreigt onze veiligheid, de prijsstijgingen bedreigen onze welvaart,
de klimaatopwarming bedreigt onze toekomst, de virussen bedreigen onze gezondheid en de vergrijzing zet zich maar door.

En wie doet er wat aan? Niemand!

Hij begon zowaar te zwaaien met zijn armen om zijn argumenten kracht bij te zetten. En kom maar niet af met een one-liner zoals 'it's the economy' want het is meer dan dat!

Even doorvragen en het bleek dat hij vooral bang was voor zijn eigen financiële toestand. Hij was er niet langer gerust op dat hij met zijn pensioen zou toekomen. Dus toch de economie ...

Maar hij heeft wel een beetje gelijk natuurlijk. 
Over de bedreigingen dan. 
Niet dat er niets aan wordt gedaan; daar ben ik het niet mee eens. 

De gezamenlijke westerse wereld (de politici zeg maar) kwamen overeen om Oekraïne flink te steunen, en zo de bedreiging het hoofd te bieden. 

Onze Belgische politici kwamen met uitgebreide steunmaatregelen om de koopkracht te ondersteunen. Samen met de automatische koppeling van de lonen aan de index, heeft dat ervoor gezorgd dat België het land is waar koopkracht van de burgers het beste op peil bleef. Alle doemberichten ten spijt.

Ik hield hem voor dat we met z'n allen kunnen starten bij onszelf

De bedreiging van het coronavirus werd na een aarzelende start, doelmatig aangepakt. De hele wereld keek naar België en onze vaccinatiecampagnes. Neen, onze politici hebben daadkracht getoond. Als het goed is, mag en moet het ook gezegd worden.

Blijft over de vergrijzing en het klimaat. Daar zijn we met z'n alle schuldig aan. De vergrijzing is een demografisch/economisch probleem, dus dat kunnen we aan. De klimaatopwarming is in se ook economisch, maar daar wordt van ieder van ons een bijzonder grote inspanning verwacht. 

Ik hield hem voor dat we met z'n allen kunnen starten bij onszelf, en minder koolstof proberen uit te stoten: minder met de wagen, minder vlees eten, …  onze voetafdruk beperken zeg maar.

Hij keek me aan alsof ik van Mars kwam. Maar ik ga toch met het vliegtuig op reis hoor! Hield hij me voor. Naar Turkije.  

Want, zo bezwoer hij: 't is toch ol no de wuppe ...