Slikken we alles?

Bij het zappen – het kijkaanbod op de televisie is vaak zo beperkt ondanks de vele zenders – kwam ik even, heel even terecht op een programma van een commerciële zender. Marble Mania heet het en het lijkt echt wel gemaakt om de kijker aan te spreken op het niveau van een vijfjarige. Ik wil de vijfjarigen hiermee natuurlijk niet beledigen.

Goed, de mens heeft blijkbaar nood aan ontspanning, wat dat dan ook moge inhouden. De zogenaamd hardwerkende Vlaming (in andere landen is het wellicht niet veel beter) is gezakt op een niveau dat het gapen naar enkele meiden die een bal naar kegels rollen ook al ontspannend moet heten. Nu blijft de ‘leute’ niet beperkt tot dit soort amusement. Blijkbaar is er onder de televisiestations een concurrentiestrijd aan de gang om de kijker te laten kijken zonder dat het ook maar enige inspanning kost. Integendeel, elke vorm van geestesactiviteit zou er immers voor zorgen dat men zo snel mogelijk wegvlucht van wat wordt aangeboden. Wat ik dan ook onmiddellijk heb gedaan.

De commerciële zenders spannen hier wel de kroon. Zij gaan er blijkbaar van uit dat de mens van vandaag een hulpeloze en gedachteloze kleuter is waarvan geen geestelijke arbeid verwacht mag worden. Er wordt wel gelachen en gejoeld, want zonder die enthousiaste begeleiding zouden de getoonde activiteiten gewoon doodvervelend zijn.

'Als je het niet goed vindt, dan moet je niet kijken,' krijg je dan als reactie als je hier kritiek op hebt. Maar, mogen we als kijker/consument niet verwachten dat er toch een minimum aan inhoud en kwaliteit wordt geboden? Is het dan een verkeerd idee te vinden dat zelfs de televisie wat betekenis en zinvolle tijdvulling mag bieden? En dan mag dat humoristisch zijn, heel zeker, maar ook voor humor of ontspanning toch een minimumniveau.