Samen aan tafel

We zijn er weer klaar voor. Ondanks alle regels en beperkingen: feesten. Natuurlijk is het een heel goede zaak dat bij de overgang van oud naar nieuw mensen samen aan tafel gaan zitten. Velen hebben nu al zo lang afstand moeten houden en zich aangename en gezellige momenten moeten ontzeggen. Wie heeft niet het gevoel dat zijn of haar sociale contacten na al die tijd behoorlijk verminderd zijn?

Gelukkig natuurlijk dat zo’n grote hoop mensen de bereidheid heeft getoond om zich te laten vaccineren én zich aan de voorgestelde maatregelen te houden. Ondanks de onheilsboodschappen van de anti-vaxxers en andere ‘wakkere’ burgers, is het toch duidelijk dat de vaccinatiecampagne samen met de andere beslissingen van onze overheid, ervoor gezorgd heeft dat de coronaproblemen niet alles hebben kapotgemaakt.

Het blijft nu even afwachten hoe de zaken verder zullen evolueren, want het virus is duidelijk niet van plan vanzelf weg te gaan. We staan voor nog een behoorlijke periode van voorzichtig zijn, geduld en zelfdiscipline opbrengen. Dat betekent evenwel niet dat we angst moeten krijgen om te leven. Binnen bepaalde grenzen kunnen en moeten we immers de draad weer oppakken en tonen dat we weerbaar zijn, dat we geloven in een nabije toekomst die weer meer mogelijkheden zal bieden.

Een belangrijke rol hierbij speelt de mate van verbondenheid waarop elk van ons kan steunen. Bij velen is dat de band met de eigen familie, broers, zussen, kinderen en kleinkinderen, bij anderen de kameraadschap met mensen uit de buurt of vrienden uit dezelfde vereniging(en). Hoe lastig het soms ook wordt, dat gevoel van er niet alleen voor te staan, helpt ons wel door de zwaarste momenten. Als wij in de politiek een duidelijke rol van betekenis willen spelen, dan moeten wij er alles aan doen om er samen te staan. Niet verdelen en tegen elkaar opzetten, maar duidelijk maken dat we kiezen voor vereniging.

Onze voorgangers hebben op die manier veel zwaardere hindernissen overwonnen. We kunnen ze niet beter eren dan nu nog even door te bijten. Vooruit dus, kameraden!