Openbaar vervoer

Onlangs nam ik nog eens de tram.

Dat was al behoorlijk lang geleden, maar ik had een vergadering in het centrum van Gent, en dan is het openbaar vervoer de beste optie, tenzij je het weer goed genoeg vindt om te fietsen.

Met de tram kom je in het centrum, en de eindhalte is aan Melle Leeuw. Daar kan je de auto kwijt.
Vroeger had ik die rit al veel gemaakt, en dus dacht ik dat ik alles al had meegemaakt op deze lijn.

Niet dus.

Mijn zenuwen begonnen te spannen, toen de tram meer dan een kwartier stil stond

Aan de stelplaats (het arsenaal in de volksmond) wisselde de bestuurder. Dat is niets nieuws, maar nu bleef de tram behoorlijk lang stilstaan.

Als ik ergens moet zijn, neem ik steeds een behoorlijke speling, want ik kom niet graag te laat.

Maar mijn zenuwen begonnen te spannen, toen de tram meer dan een kwartier stil stond. Dit was wel heel erg lang. Er begonnen al mensen uit te stappen, en ik besloot een kijkje te nemen.

Bleek er een andere tram voor de onze in panne gevallen te zijn.

Diverse mensen van de lijn waren druk in de weer, en op mijn vraag of het euvel vlug opgelost zou zijn antwoordde er een dat het wellicht nog wel wat kon duren.

Ik nam het zekere voor het onzekere, en besloot te voet naar Ledeberg te stappen waar ik op een andere tramlijn kon stappen.

Ik stuurde een berichtje naar de voorzitter van de vergadering dat ik wat later zou zijn, en begon te stappen. Toen ik aan de hoek van de straat kwam, en dus te ver was om snel te kunnen terugkeren, begonnen beide trams te rijden. Zonder mij dus.

Niet getreurd dacht ik, straks neem ik tram vier, en die rijdt wat dichter bij de plaats waar ik moet zijn. Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat het buiten het spitsuur was, en de frequentie van de trams al lager lag. Dus moest ik even wachten op tram vier.

En de vergadering? Nu ja, je weet hoe dat gaat als je een aantal mensen samen zet die elkaar al een hele poos niet meer hebben gezien; ze vergaderen graag nog na, lang nadat het officiële gedeelte is afgelopen.

Dus nam ik de tram terug ook weer een flink stuk buiten de spits. Toch had ik behoorlijk snel een tram, maar bleek dat deze maar tot aan de stelplaats reed.

Iedereen eruit, en wachten op een tram die verder reed tot aan Melle Leeuw. Weer stond ik te koekeloeren aan de stelplaats.

Even overwoog ik te voet naar Melle Leeuw te stappen, maar daar zou ik al gauw een uurtje over doen. Nadat een viertal trams passeerden, had ik eindelijk geluk.

Het klopt dus dat het openbaar vervoer enkel nog de scholieren in gedachten heeft bij het opstellen van de uurregeling. De tram zat behoorlijk vol zo buiten de spits ...

Maar elk voordeel heeft zo zijn nadeel: dat ik veel te laat thuis kwam, kon ik integraal wijten aan het openbaar vervoer, in plaats van onze langdurige na-vergadering.