Oekraïne

Opnieuw vertrekken er Vlaamse jongens richting het oosten om te vechten tegen de Bolsjewiek. Bijna 100 jaar na de eerste keer vraag ik mij af of ze niet opnieuw misleid worden. De jaren dat ik op deze planeet al rondloop, hebben mij immers geleerd dat er aan elk verhaal twee kanten zijn. Niet dat ik de acties van Poetin goedkeur, maar iets in mij zegt mij dat we onvoldoende op de hoogte zijn van het volledige verhaal.

We moeten ons immers bewust zijn van het feit dat ook wij nu volledig onderhevig zijn aan de oorlogspropaganda van slechts één partij.

Altijd weer krijg ik een reflexreactie van ‘wacht eens even’ als ik een verhaal hoor van de extreem slechte tegen de extreem goede.

Dus wacht eens even, en probeer ook te luisteren naar de andere kant. Met andere woorden: praat met mekaar. Ook dat is in deze niet of onvoldoende gebeurd.

Daarom ben ik verheugd in de eenzijdige berichtgeving een stem te horen als die van professor Criekemans, die toch wat bedenkingen plaatste bij de rol van Oekraïne in de periode voor de inval van de Russen.

Niet dat ik begrip heb voor die inval: een daad van agressie moet fel en kordaat bestreden worden.  Maar de Europese regeringen mogen wel wat consequenter zijn. Nog steeds vloeien er miljarden Euro's van West-Europa naar Rusland. Geld dat straks zal gebruikt worden om onze jongens neer te knallen. Stop de geldkraan, en ook het geweld zal spoedig stoppen. 

Met de wapenleveringen aan Oekraïne zorgt het westen er alleen maar voor dat het wapengekletter langer duurt. 

Tenzij je ervan uitgaat dat Poetin niet zal stoppen bij Oekraïne, en we onze buitengrens verdedigen door Oekraïners op te offeren, is een verlengen van de conflicten zinloos.

Maar ik vrees dat de geest uit de fles is. Het Westen kijkt goed naar de paraatheid van het Rode leger, en zijn slagkracht. Intussen dreigt Poetin met het gebruik van kernwapens om zijn zwakte te verbergen. De leiders van de westerse wereld hebben ook atoombommen. En zo zijn we terug in de jaren zestig aanbeland. ‘Wie drukt als eerste op de knop?’

Ik ken de lessen nog die ik als kleuter al aangeleerd kreeg: bij een flits plat op de grond liggen, met je hoofd in de richting van de flits, gezicht naar beneden, hoofd bedekt met je handen. Zit je binnen, leg je dan onder een raam, maar altijd in de richting van de flits. Na de schokgolf, denk eraan dat er tweede volgt: die komt van de andere kant.
Nadien vertrek je weg van de flits en met de wind mee. 
Bijna zestig jaar heb ik er niets mee gedaan; hopelijk heb ik het nooit nodig.

Veel mensen denken er blijkbaar aan om atoomschuilkelders te bouwen. Hele discussies op het net over wat er allemaal moet gehamsterd worden. Aan die mensen wil ik graag een verwijzing geven: kijk eens naar de bijzonder goed gemaakte film over de gevolgen van een nucleaire oorlog: ‘Threads’ gaat over het feit dat het weefsel van onze samenleving slechts met draadjes aan mekaar hangt. Die draadjes worden door een nucleaire winter doorgeknipt. Geen positief verhaal.

Misschien beter dat alles gewoon stopt dan, dat de mensheid ophoudt te bestaan.
Dat is wellicht ook beter voor het milieu.