Nieuwjaarsbrief

'We hebben dit jaar nog geen nieuwjaarsbrief gekregen', zei mijn echtgenote laatst.
Het is intussen half januari gepasseerd en de wensen van onze mete- en petekinderen mochten ons nog niet bereiken. Zelfs onze eigen kleinkinderen moeten de revue nog passeren.

Niet dat ik zit te wachten op een nieuwjaarsbrief, het wordt almaar duurder, terwijl ons inkomen toch sterk is gedaald sinds we het actieve leven hebben vaarwel gezegd. 
Zes nieuwjaars geven van een klein pensioentje, je moet het toch maar bolwerken.
Maar toch heeft het wel iets, die nieuwjaarscenten.
Het hoort bij nieuwjaar, zoals mayonaise bij frieten zeg maar.

'Ja, de gezondheid gaat natuurlijk voor', probeerde ik haar te sussen. 
Wat heeft het voor zin om een brief voor te lezen op intensieve zorgen?
Maar ook ikzelf moet toegeven dat we het stilaan wat hebben gehad met het virus.
Door de boosterprik, en de hoopgevende cijfers merken we dat rondom ons de mensen zich anders beginnen te gedragen: we worden gevraagd voor een etentje hier, of een drankje daar. 
Daarom hebben we onze buren onlangs uitgenodigd op een nieuwjaarsborrel.

Daar konden we weer als vanouds roddelen over de andere buren. 
De afwezigen hebben zoals altijd ongelijk weet je wel.

Een paar weetjes, die belangrijk zijn in de sociale omgang, en andere minder geloofwaardige zaken, die we even snel vergeten als ze verteld werden. Kortom, een gewoon gesprek onder buren.

Maar toch missen we iets. Het gaat er allemaal zo oppervlakkig aan toe, dat het te licht wordt om te dragen.  Zijn we verleerd om aan “small talk” te doen? Of willen we door de langere isolatie net veel diepgaandere gesprekken?

'Het zijn de nieuwjaarsbrieven', beweert mijn echtgenote. 'Pas als die zijn gelezen, en de centjes verdeeld, kan het nieuwe jaar echt beginnen.' 'Misschien', opper ik, 'zal het na het lezen van de brieven echt beginnen te winteren?' Misschien valt er nog een pak sneeuw in februari, en zullen we ons huis mogen verlaten, maar niet kunnen of willen wegens het gure winterweer? 

'Voor mij hoeft het niet echt te winteren', zeg ik, 'want door de dure energieprijzen kunnen we alleen maar hopen dat het een zachte winter blijft.'

Zo zie je maar dat elk nadeel ook een voordeel heeft. De sombere winter maakt het stoken wat goedkoper, terwijl het coronavirus onze uitgaven wat binnen de perken houdt.

Het is goed om bij alles ook altijd de voordelen te zoeken.
En ja, zelfs een pandemie kan blijkbaar voordelen hebben. 

Gelukkig nieuwjaar, en hopelijk krijgen jullie ook veel nieuwjaarsbrieven...