Het jaarlijkse muziek hoogtepunt

Het jaarlijkse muziek hoogtepunt, het Eurovisiesongfestival, is weer voorbij. Gelukkig maar voor mij zeg ik steeds, want voor mij is het een gesel. Dit jaar was de uitdaging wel bijzonder groot: niet alleen waren er drie afleveringen van te bekijken (de twee halve finales en de finale) maar was er ook een halve finale van 'The Voice van Vlaanderen' handig tussen gestopt. En mijn echtgenote wou die allemaal bekijken.

Ik ben een kind van de jaren 70 van vorige eeuw. 't Is te zeggen, toen werd mijn muziekkeuze bepaald, en in die tijd was men niet tolerant: zo was het verboden te houden van Vlaamse schlagers of disco in de kringen die ik frequenteerde. Dat was toen al moeilijk, want in de discotheken hoorde je bijna niets anders. Neen, rock en hard rock moest het zijn, en dan van groepen, waarvan ik vind dat ze nog steeds tot het beste behoren wat de muziekgeschiedenis ooit opbracht: Led Zeppelin, Pink Floyd, Deep purple, en later wat progressieve rock van o.a. Camel. Ook was ik niet wars van enige synthesizer muziek, met Tangerine Dream en Claus Schulze. Om maar te zeggen, van Eddy Wally geen kwaad woord, maar ik zal er nooit een plaatje van kopen. 

Onnodig te zeggen dat ik de vorige week met de nodige scepsis tegemoet ging.
De eerste halve finale van het Eurovisie Songfestival bracht in mij een soort bevestiging vanuit een ver verleden: mooie travestietenshow, alleen soms jammer van de muziek...

Maar de kelk moest geledigd worden, ook de tweede halve finale moest ik noodgedwongen bijwonen van mijn echtgenote, hoewel België niet meedeed. En daarna een aflevering van The Voice: het programma waarbij de reclame af en toe onderbroken wordt door mensen die liedjes proberen te zingen van anderen. 

Maar zaterdag was het dan de grote finale, en ik moet zeggen dat ik gekeken heb. Ik heb geprobeerd te genieten, en dat kon. Ik kon genieten van de show, het lichtspektakel, de kostuums... De spanning op het einde werd bijzonder goed opgebouwd. Zoals gezegd, een goede show, alleen soms jammer van de muziek. 

En dat een rock and roll nummer gewonnen heeft bewijst dat ik het bij het rechte eind had in mijn jonge jaren: “Rock and roll will never die” zong Neil Young ooit, en hij heeft gelijk. Rock and roll zal inderdaad nooit sterven, en daar heeft dit jaar het Eurovisie Songfestival mee voor gezorgd.