(Groot)vader zijn

Zondag is het Vaderdag. Toegegeven, die dag blijft altijd wel wat in de schaduw van Moederdag. Moeders zijn nu eenmaal een stuk belangrijker, althans in mijn ogen. De commercie heeft intussen Vaderdag toch ook heel rijkelijk omarmd zodat er overal wel aanbiedingen komen van hobbygereedschap tot lichaamsverzorging. Zo kan iedereen zijn mannetje staan.

In deze tijden is de positie van de opa een stuk belangrijker dan zoveel jaar geleden.

Natuurlijk is zo’n dag dan ook grootvaderdag. In deze tijden is de positie van de opa, bompa, pépé of hoe hij ook genoemd wordt, een stuk belangrijker dan zoveel jaar geleden. Maar dan niet alleen om geregeld met geld of cadeautjes op de proppen te komen. De grootvaders van vandaag werken vaak mee in de opvang van de kleinkinderen en daar is hun rol dan ook van groot belang. Een van de valkuilen is tegenwoordig dat de kleine spruiten niets in de weg wordt gelegd. Het ‘verboden te verbieden’ hangt voortdurend in de lucht en elk zuchtje van de peuters en kleuters wordt opgevangen en de onlust wordt gesust.

Nochtans zijn veel psychologen het erover eens dat verwenning evenveel negatieve gevolgen kan hebben als verwaarlozing. Als de kleintjes niet leren dat er grenzen zijn en waar die grenzen zijn, wordt het pad voorbereid voor heel lastige puberjaren die vaak tot heel lang in de volwassen leeftijd kunnen voortduren. Wij zien daar nu al geregeld voorbeelden van.

Natuurlijk moeten we niet terug naar de tijd dat de vaderfiguur ‘het gezag’ moest vertegenwoordigen als tegenhanger van de lieve en toegeeflijke moeder. Dat was toen al niet overal zo en het is ook geen model om weer in te voeren. Waar wij echter wel naar moeten streven, is dat de kinderen thuis – en dus ook bij de grootouders – opvoeding krijgen. Lessen in wat mag, wat kan en wat hoort. Daarvoor krijg je later levenslange dankbaarheid.