Flandriens aller landen

Volgende week zondag is het weer zo ver. De dag van de Ronde, door sommigen Vlaanderens Mooiste genoemd. Bij die laatste benaming verschijnen bij mij wel andere beelden. Maar goed, de koers is de voorbije jaren door de media aardig opgeklopt tot een massagebeuren, sommigen noemen het zelfs een volksfeest en wapperen driftig met hun vlaggen. Wie die dag niet voor het scherm zit of op een of andere bult staat, mist iets.

Sedert enige tijd werd aan die Ronde op zaterdag een ronde voor wielertoeristen gekoppeld. Die is nu wegens corona verschoven naar het najaar zodat niet het hele paasweekend in de Vlaamse Ardennen door would-be en echte coureurs wordt ingenomen. Desondanks wemelt het hier zodra het weer een beetje meewil, van de veelkleurige truitjes.

Wat normaal gezien een hoogdag moet zijn voor de streek, wordt dus weer in mineur afgewerkt. Een strop voor de lokale horeca die er anders een echte topdag aan beleeft, zeker als er een ‘Belg’ als eerste over de streep komt. Er zijn niet veel Waalse renners meer, de kansen op enthousiasme liggen dus normaal gezien goed. Maar ook dit jaar zullen de supporters het vooral voor de kijkkast moeten beleven.

Voor één dag stijgt het aantal flandriens exponentieel, om een beetje in het taalgebruik van deze dagen te blijven. De curves die voorbijkomen, hebben intussen bijna mythische namen gekregen, want elke helling is een berg. De cyclologen verdrijven de viro- en epidemiologen. Laat dat een goede zaak zijn. Ondanks de aanhoudend sombere en somber makende cijfers wordt 4 april toch een ontsnapping uit de zorg(en). De nu thuis gedronken pintjes zullen alleszins ook smaken. Laat het dan eens Oudenaards Bruin zijn.