Elektrische auto
Of we even een nieuwe elektrische auto wilden proberen? Ja, op de dijk, kan je de raarste vragen krijgen. Als die van een mooie jonge dame in een net pakje komen, dan kan ik moeilijk weigeren toch?
Een belangrijke autofabrikant had het plan opgevat om tijdens het weekend een tent op te zetten op de dijk in Oostende. Dit ter promotie van hun nieuwste “all electric” car. Ik ben al een tijdje aan het uitkijken naar een mogelijke opvolger van onze huidige wagen, en ideeën opdoen kan nooit kwaad. Bijleren evenmin. De belofte een testrit te kunnen maken, was verleidelijk, doch voor mij niet noodzakelijk. Ecologie staat heden ten dage hoog in ons vaandel, dus elke extra meter rijden die we kunnen vermijden, is meegenomen. En een wagen met alleen maar elektriciteit; dat is ecologisch verantwoord, dus waagden wij een kijkje.
Ik had al een aantal vragen in mijn hoofd, en verwachtte hierop een antwoord te kunnen krijgen. Maar dat viel wel even tegen:
Eerst dienden we ons in te schrijven; het is te zeggen, al onze gegevens mee te delen, zodat we zeker mails mogen verwachten. Akkoord gaan dat onze gegevens verkocht worden, en dan pas mochten we binnen. We kregen elk een tablet in onze handen geschoven. Als jouw naam verschijnt, kan je starten beloofde de hostess ons. Blijkbaar was er toch iets fout gegaan, want de naam van mijn echtgenote verscheen op mijn tablet. Ook op de hare verscheen haar naam, dus ik was niet gekend.
Na een reclamefilmpje mochten we doorstappen naar een tweede tent waar de nieuwste wagen stond. Niet echt mijn ding; een SUV. Ieder zijn smaak, maar blijkbaar gaat men ervan uit dat iedereen een SUV de max vindt. Wij dus niet, maar laat dat onze pret niet bederven. Ik zat met nogal wat vragen, en hopelijk zou ik er een antwoord op krijgen. Wat we met de tablet moesten doen in deze tweede tent is mij compleet ontgaan: als we de tablet op de wagen richtten, begonnen de wielen te draaien, dat was het ongeveer. Een magere toepassing van de software, maar dit is even niet ter zake. In de volgende tent werd informatie gegeven hoe je de wagen kon opladen, met de verschillende laadstekkers. Die kon je even proberen. Ik dacht eraan dat het wel raar zou zijn dit te doen bij de aankoop van een wasmachine: 'Mag ik de stekker even proberen?' maar ik ben oneerbiedig.
Eindelijk mochten we naar buiten waar een paar verkopers stonden, en waar we de wagen even mochten aanraken, en van binnen bekijken. Op mijn eerste vraag of er ook andere elektrische modellen zouden komen, die niet zo SUV-achtig zijn, bekeek de verkoper mij alsof ik van Mars kwam. Hij viel echter snel terug op zijn poten, en vertelde mij dat ik mij daarvoor naar mijn dealer moest wenden. Die wist wellicht alles van de modellen.
Binnen was de auto ronduit lelijk. Ik zeg het niet graag, want smaken verschillen, maar een auto is geen ruimteschip. In de plaats van een dashboard stond enkel een tablet. Een grote tablet. Eerder een televisiescherm als je het mij vraagt. 'Ze hebben goed de luxe kunnen weergeven' zei de verkoper mij. 'Welke luxe?' dacht ik maar ik zweeg. Je kan de deur openen met je smartphone, en het besturingssysteem werkt met Apple. Blijkbaar beschouwde hij dat als een teken van luxe. Om interesse te tonen vroeg ik vriendelijk of er ook versies beschikbaar waren met Android, of andere besturingssystemen. Ook deze man bekeek mij alsof ik van een andere planeet kwam. Maar hij kwam ook snel op zijn pootjes terecht. 'Zeer zeker', zei hij niet echt overtuigend, 'met gelijk welke smartphone kan je de wagen openen. In de toekomst zal de wagen ook alleen kunnen rijden.'
'Kan je ook de wagen krijgen zonder al het “smartgedoe?”' wilde ik uiteindelijk weten. Niet om moeilijk te doen, maar ik heb er geen zin in dat mijn garagist meer over ons te weten komt dan mijn schoonmoeder. 'Ik denk het wel', zei hij, 'maar dan zal je de auto niet kunnen openen met jouw smartphone.' Ik heb maar niet gezegd dat ik geen smartphone heb. De arme jongen had al genoeg afgezien.
Een testrit hebben we afgeslagen.
