Een coronapas voor bezoek aan bioscoop of restaurant… neen, bedankt

We zetten de volgende stap naar “Het rijk van de vrijheid”. Zo zou je toch denken als je het succesverhaal over de vaccinaties mag geloven. Staat daar geen prijs tegenover?

Even recapituleren. Om groepsimmuniteit te bekomen moet minimaal 80% van de bevolking een vaccin krijgen. Een coronaprik, ja doen dus. De Vlaamse minister van Welzijn maakte zich sterk dat tegen 11 juli alle +18-jarigen in Vlaanderen zullen gevaccineerd zijn (minstens een eerste prik). Twijfelachtig of dat wordt gehaald. Als we er wel in slagen, heeft minister Beke er trouwens niet veel verdiensten aan.    

En de mogelijke prijs? Vanaf dat moment het eventueel gebruik van een coronapas voor binnenlands (Vlaams?) gebruik (over de coronapas voor buitenlandse reizen kun ook je kritische vragen stellen, maar dat doen we hier even niet). Die zou gevaccineerden dan “hun vrijheid teruggeven”. Wat dat dan concreet betekent, daar hebben we het raden naar. In elk geval is dit een staaltje van ‘vaccinatiedrang’: je bent niet verplicht je te vaccineren, maar je zal het voelen als je het niet doet. Dat getuigt van een grote mate van hypocrisie, maar dat even terzijde.

Maar goed, waarom een probleem maken over die binnenlandse coronapas? In Denemarken en Israël werkt men er al mee en dat schijnt goed te lopen. Of dat laatste land met de politiek van permanente segregatie van een deel van de bevolking een goed voorbeeld is, laat ik in het midden.

Waarom geen binnenlands gebruik ervan ?  

1) De vaccins bieden geen totale bescherming. Gevaccineerden - zeker zij die nog maar één prik kregen - kunnen nog altijd besmet worden en/of besmetting overdragen. Wel in geringere mate. Het risico op hospitalisatie is voor hen ook veel kleiner dan voor niet gevaccineerden. Anders gezegd: de niet-gevaccineerde loopt het grootste risico.

Heeft het dan zin een verregaande maatregel in te voeren die een opdeling doorvoert op basis van een gezondheidscriterium? Neen, we moeten vertrekken van de eigen verantwoordelijkheid van mensen. Zo’n pas is onnodig en stigmatiserend.

2) Waartoe zal zo’n coronapas een vrijgeleide zijn? Om naar de bioscoop te gaan, naar café en restaurant, naar het zwembad, naar een museum,…? Of ook om naar het werk te mogen, naar een vorming, naar een vergadering van je vereniging,…? En hoe zal men dat controleren? Hier dreigt een hellend vlak: de zgn. gezondheidscontrole door de overheid werkt men zo in de hand. De infrastructuur die uitgewerkt is, zal na corona niet verdwijnen. Wat zal het volgende zijn dat de overheid op die pas zal zetten?

3) Hierop aansluitend: er is nog zoiets als de “Algemene Verordening Gegevensbescherming” en die bepaalt strenge normen voor het gebruik van individuele gezondheidsgegevens. Hoe zal men wettelijk bepalen dat bijna ‘om het even wie’ die gegevens kan inkijken?

4) Meer algemeen: het gebruik van gezondheidspaspoorten maakt van elke burger een ‘verdachte’. In een normaal werkende rechtsstaat is vrijheid het vertrekpunt. Men kan die begrenzen in gevallen van misdaad of in bijzondere gevallen. En dat kan enkel bij wet. Maar een coronapas draait dit principe op zijn kop. Elke burger is ‘gevaarlijk’ tenzij hij het tegendeel bewijst. En het gaat hier wel over het eisen van openheid en verantwoording over de eigen gezondheid alvorens toegang te krijgen tot gebouwen en/of diensten die vroeger vrij toegankelijk waren. Van een inbreuk op de privacy gesproken!

Waarop het uiteindelijk zal uitdraaien? Koffiedik kijken. Hopelijk weerstaan onze politici aan de lokroep voor zo’n paspoort. Enkele weken geleden zei onze premier dat hij niet wilde dat we zouden evolueren naar een pasjesmaatschappij. Afwachten of hij zich aan die belofte zal houden. Bij S-Plus zal – hoop ik toch -  het vertonen van een gezondheidscertificaat niet aan de orde zijn om aan activiteiten te mogen deelnemen.