Duim omhoog?

Sommige dingen verdwijnen zonder dat we het merken. Op een dag zie je ze nauwelijks of niet meer. Neem nu: het liften. De autostop. In de jaren 60 en 70 van vorige eeuw werd het een doodgewoon iets. Wie zelf geen auto had, stak de duim omhoog en werd heel vaak meegenomen. Sweet hitch-hiker van CCR, weet u nog? Toen waren er overigens heel wat minder wagens dan nu en toch wordt vandaag de dag nog zelden gelift. Omdat iedereen nu zelf een auto heeft?

Een deken van voorzichtigheid en angst heeft zich over de mensen uitgespreid

Ik denk het niet. Wat er wel verloren is gegaan, is het onbekommerd vertrouwen in de onbekende medemens. Een deken van voorzichtigheid en angst heeft zich over de mensen uitgespreid. De ene zou niet meer durven halt te houden om zo’n lifter op te nemen, de andere denkt er niet aan in het voertuig van een wildvreemde te stappen. Ondanks het feit dat we hier al jaren in een relatieve veiligheid leven, is het slecht gesteld met het geloof in de mensheid. Dankzij de massamedia en bepaalde politieke stromingen is een algemeen gevoel van onbehagen en wantrouwen bijna overal doorgedrongen. De tijdgeest heeft de mensen opgezadeld met het gevoel dat de ene mens een wolf kan zijn voor de andere.

Was die vrije en avontuurlijke tijd niet heel wat beter voor de geestelijke gezondheid?

Hebben wij zo niet veel verloren? Was die vrije en avontuurlijke tijd niet heel wat beter voor de geestelijke gezondheid? Vandaag moeten we wel voor alles en iedereen bang zijn. Stap voor stap is de vrolijke vrijheid ingeruild voor absolute voorzichtigheid en veiligheid. Niet enkel op het vlak van de gezondheid, maar in bijna alle domeinen.

Moeten we ons niet eens afvragen of het leven niet veel meer kleur en klank heeft als wij ertoe bereid zijn weer wat risico te omarmen? Uiteindelijk is het gevaarlijker niét te leven en onze tijd voorbij te laten gaan. Ja toch?