Daar is de lente

Februari heeft ons nog eens goed beet gehad. We kregen zelfs een stukje winter van vroeger. U weet wel, die legendarische tijden waarin de wateren dichtgevroren waren en de mensen zich heldhaftig door de sneeuw naar hun werk moesten begeven. Af en toe vond men zelfs iemand doodgevroren van de kou, een landloper of een verlopen dronkaard die niet tijdig onderdak had gevonden. Gelukkig komt dat nu niet meer voor natuurlijk. Euh.

Maar nu voelen we toch stilaan de lente komen. Het lijkt er steeds meer op dat het nieuwe jaar ook pas nu gaat beginnen. Na veel getreuzel en zogenaamd logistieke problemen zijn de vaccinaties toch heel stilletjes vooruit aan het gaan. Vooral de zogenaamd kwetsbare personen – en beste lezers, mensen zoals u en ik horen daarbij – krijgen in de komende weken een medisch harnas waarmee we ons weer in de wereld kunnen begeven.

Het zal wel wennen worden. Van onze beperkte contacten, onze knuffels, naar weer mensen ontmoeten. Het blijft nog even raar. Met wie gaan we het eerst weer op stap? Welke afspraken krijgen voorrang? Of proberen we zo snel mogelijk de grenzen over te gaan naar een vakantie waar we al zolang op gewacht hebben? Het wordt ongetwijfeld een serieuze aanpassing en de draad gewoon weer opnemen waar hij vorig jaar deze tijd werd doorgeknipt, zal wellicht niet gemakkelijk lukken.

Eén ding is zeker: corona heeft onze zekerheden aardig dooreengeschud. ‘Ons gewone leven’ keert waarschijnlijk niet terug. Maar één ding hebben we geleerd: ook dit komen we te boven. Niet alleen, niet vanuit onze eigen cocon, maar samen. We zullen nieuwe banden weven, duidelijker weten waar we onze tijd en energie in willen steken. We zullen kiezen voor een warmere wereld. Want wij, wij zijn de lente.