Corona dieet
De corona kilo's moeten eraf. Mijn echtgenote schrok toen ze deze morgen even op de weegschaal ging staan. Het ligt niet alleen aan corona, maar aan ons eetpatroon.
Sinds de pensionering eten we wellicht wat uitgebreider. Zelf moet ik ook vaststellen dat ik stilaan uit mijn kleren aan het groeien ben. Vooral mijn broeken lijken versmald. Of het moet zijn mijn echtgenote ze te warm gewassen heeft.
Een korte blik op de weegschaal bevestigde echter mijn vermoeden: op een klein jaar tijd zijn er zeker vijf kilogram bijgekomen. Waarschijnlijk met grammetjes tegelijk, want ik had het niet zo in de gaten.
We stellen een plan op. Daarin is mijn echtgenote echt goed: alle chocolade, chips, snacks en dranken zijn vanaf nu verboden. Enkel nog eten tijdens de maaltijden, en veel water drinken. Het lijkt logisch, maar hoe gaan we dat in hemelsnaam volhouden denk ik.
Omdat de belangrijke taak van het bereiden van het eten op mijn schouders rust, ben ik de verantwoordelijke voor het overgewicht van mijn vrouw. Je moet maar zo lekker niet koken, was vaak haar argument om een extra portie te nemen.
Het klopt dat ik vaak werk met sausjes. Tijdens de kooklessen die ik volgde leerden wij dat eten lekker gemaakt wordt door het gebruik van boter, room en eieren. Maar dat kan dus anders, of in ieder geval met minder.
Daarom besloten we vanaf vandaag anders te eten: alleen nog volkoren brood, en mager kaasbeleg. 's middags enkel groenten, veel groenten. Dat deden we al, maar nu bereid ik ze met veel minder boter, of ik blancheer ze. Uiteraard laat ik de mayonaise achterwege. 's Avonds een tweetal volkorenboterhammen met een mager vlees- of kaasbeleg. Ook een paar stukken fruit mogen nog. En zo'n twee liter water per dag. Als vieruurtje (of als we een hongertje krijgen) plannen we een peer, of een kiwi. Geen banaan, want dat zijn teveel calorieën.
Ook worden alle voedingsproducten nu grondig bestudeerd: hoeveel calorieën gaan er in honderd gram, en hoeveel eet je er van?
Tenminste dat is het plan.
Maar wat doen we met de chocolade die we nog liggen hebben? Vroeg ik haar. We hebben steeds een voorraad aan onmisbare levensmiddelen sinds de eerste lockdown. Een soort strategische reserve zeg maar. Chocolade werd beschouwd als onmisbaar, levensnoodzakelijk zelfs.
Ik zag haar nadenken. Eerst even de calorieën nakijken stelde ze voor. Wellicht met de ijdele hoop dat een stukje chocolade in ons plan kon ingevoegd worden.
Nou dat viel zwaar tegen: we hebben hard moeten zoeken om iets te vinden dat meer calorieën bevat dan de chocolade eitjes die we recent kochten. Zelfs de slagroom 40% kwam met 370 Kcal per 100 gr. niet in de buurt van de 540 Kcal van de eitjes.
Wat nu gedaan?
Ja, zei mijn echtgenote, we kunnen ze moeilijk slecht laten worden. Hierbij vergat ze even dat de eitjes nog wel even meekonden. En daarbij, we kunnen ook volgende week beginnen te diëten. De weegschaal loopt niet weg.
Ja, diëten is niet zo moeilijk, volhouden is dat wel, maar voor ons is zelfs starten bijna onmogelijk.
