Braaf opgevoed

De jeugd van vandaag heeft geen discipline meer. De school doet veel te weinig aan opvoeding. Het is allemaal veel te laks en toegeeflijk geworden. Klachten die heel modern klinken, maar zo oud zijn als de straat. Al bij de Oude Grieken kon je horen hoe de jongeren moeilijk deden, de regels overtraden, weigerden in de pas te lopen.

Zelf bracht ik mijn puberjaren door in een college. Als intern, wat de mogelijkheden om uit de band te springen aanzienlijk verkleinde. Overal werd je gevolgd, gecontroleerd, opgevoed. Want ja, de school was toch vooral bedoeld om een goede opvoeding te garanderen. Vandaar de discipline, straffen. Een poging om alle leerlingen vooral goed aan te passen zodat ze het ver zouden brengen in de samenleving. Daar is het college goed in geslaagd, want de meesten die ik nu nog ken, zijn later links geworden.

Af en toe gingen we toch in verzet, de haantje-de-voorsten toch. Want als klas waren wij voorbeeldig en moesten dat zijn. De latinisten, weet je. De makkelijkste groep om les aan te geven. Maar die opdracht viel ons soms toch ook te zwaar en dan stond de klas op stelten.

Het mooiste moment dat ik mij herinner, was op een dag dat Dirk het alweer zo bont maakte dat hij straf moést krijgen. Bij ons was dat meestal Latijnse stamtijden schrijven, ‘videre, vidi, visus’ en zo 500 regels. Een hele schrijfopdracht waar je een tijd mee zoet was. Niemand hield daarvan, eentonig werk, een echte straf dus. Maar die dag won Dirk het van de leerkracht, want toen die uitriep: “Dirk, 500 tijden!”, ging Dirk in zijn boekentas, haalde er triomfantelijk een pak vooraf geschreven stamtijden uit en antwoordde: “Kunt u teruggeven op 1000, mijnheer?”.