Alles komt uit Oekraïne of Rusland

Als de oorlog in Oostelijk Europa ons al één ding heeft geleerd, dan is het wel dat blijkbaar alles van die streek komt: tarwe, granen, zonnebloempitten - alles uit Oekraïne. En zonder zonnebloemolie geen frietvet, dus ook geen frieten. Ja zelfs mosterdzaad is nu blijkbaar niet langer beschikbaar. Zonder mosterdzaad, geen mosterd, en mosterd is nodig om mayonaise te maken. Dus ons nationaal gerecht, frieten met mayonaise, komt in het gedrang …

Maar dat is allemaal maar klein bier - ook de bierproductie deelt in de klappen - vergeleken met wat uit Rusland komt. Voornamelijk gas en aardolie worden gebruikt als oorlogswapen tegen Europa.

Opnieuw moeten wij vaststellen hoe alles aan alles vast hangt in onze geglobaliseerde wereld.

De regeringen werken hard aan voorstellen om de pijn te verzachten, maar het is jammer dat er niets gedaan wordt aan de oorzaken van dit alles.

Een wijs man zei ooit dat enkel een gek steeds hetzelfde recept probeert en een andere uitkomst verwacht

Je zou nochtans denken dat twee bankencrises voldoende waren om tot inzicht te komen: deregulering komt nooit ten goede aan de eindgebruikers, de bevolking, wij dus. Na de bankencrisis van de jaren dertig van vorige eeuw, werd een schuchtere poging ondernomen om de banken te reguleren, aan banden te leggen zeg maar. Nadien was de druk uit die sector zo groot, dat 50 jaar later niets meer te zien was van deze regulering. Het was dus wachten op een nieuwe crisis. Die bracht de wereld aan de afgrond, maar lessen werden niet getrokken.

Neen, in het zog van de roep op een neo-liberaal systeem, werden de sterke verankeringen van onze energievoorziening ook uit handen gegeven. Kon de privé dat immers niet veel beter? 

Intercommunales werden zo energie mastodonten, waar geen enkele overheid nog tegen opgewassen was. En nog steeds houdt het niet op. De roep om andere sectoren te privatiseren blijft ook nu nog bestaan. Een wijs man zei ooit dat enkel een gek steeds hetzelfde recept probeert en een andere uitkomst verwacht.

Er zijn nochtans voorbeelden dat het anders kan. Kleinschalige initiatieven voor o.a. stroomproductie bestaan, en beschermen hun coöperanten voor buitensporige prijsstijgingen. Jammer dat deze bijzonder weinig aandacht kregen in de nationale media.

De enige oplossing op termijn lijkt dus de nationalisering van een aantal cruciale sectoren. Energie is daar zeker één van.

Mensen in mijn buurt slaan massaal hout en kolen in om de winter door te komen

Intussen slaan de mensen in mijn buurt massaal hout en kolen in. Om de winter door te komen, zonder teveel afhankelijk te moeten zijn van gas en haar onvoorspelbare prijs. Ikzelf heb de lokroep destijds doorstaan, en ben niet overgeschakeld op gas zoals zovelen van mijn buren. Ik pluk daar al jaren de vruchten van. Niet alleen door steevast goedkoper uit te zijn, maar ook door minder afhankelijk te zijn van de levering. 

Ik begrijp dat niet iedereen die luxe had, en noodgedwongen met aardgas verwarmt. Aan hen deze oproep: kom op straat en eis een nationalisering van de energiebedrijven. Of beter nog, richt samen met de mensen uit de buurt een coöperatieve op en zamel geld in om buurtbatterijen te plaatsen, zonnepanelen en windmolens. Jouw afhankelijkheid van multinationals zal verminderen, en de winsten op de energie zullen terugvloeien naar de gebruikers.